تاثیر برخی از حشره کش های متداول روی بالتوری سبز در شرایط آزمایشگاهی

مدیریت شیمیایی و بیولوژیک دو جزء اصلی مدیریت تلفیقی آفات هستند. مدیریت شیمیایی دارای اثرات سوء روی رفتار و فیزیولوژی حشرات بوده و اغلب روی موجودات غیر­هدف تاثیر نامطلوب دارند. بالتوری سبز بهترین دشمن طبیعی آفات می­ باشد که در مزارع، باغات و جنگل­ های کشورمان به ­صورت گسترده مشاهده می ­شود و در عرصه طبیعت نقش مهمی در جلوگیری از تکثیر سریع آفات و برقراری تعادل حیاتی دارد. این بالتوری بیشترین توجه را به ­عنوان یک عامل کنترل بیولوژیک امید­بخش در رهاسازی علیه آفات در گلخانه، مزارع و باغات به خود جلب نموده است. در این مطالعه، اثرات زیرکشندگی سه آفت­کش پریمیکارب، ایمیداکلوپراید و اکسی ­دی ­متون ­متیل روی بالتوری سبز Chrysoperla carnea Stephens (Neuroptera: Chrysopidae)  مطالعه شد .نتایج نشان داد که هر سه آفت­کش در غلظت LC۳۰ به ­طور معنی ­داری فراسنجه ­های زیستی را در مقایسه با شاهد تغییر دادند. نرخ ذاتی افزایش جمعیت در شاهد ۰/۱۴۲ و در تیمار­های پریمیکارب، ایمیداکلوپراید و اکسی دی­متون متیل به ترتیب ۰/۱۴۱، ۰/۱۴۰ و ۰/۱۳۴ روز۱- به­ دست آمد. نتایج مقایسه میانگین ­ها نشان داد که از لحاظ این فراسنجه، بین شاهد و تیمار پریمیکارب اختلاف معنی ­داری نبود. ولی بین شاهد و تیمار­های ایمیداکلوپراید و اکسی دی­متون متیل اختلاف معنی ­دار بود که نشان دهنده تاثیر منفی این حشره­ کش ­ها روی نرخ ذاتی افزایش جمعیت بالتوری می­ باشد. همچنین آفت­کش ­های مورد استفاده بر روی نرخ بقا و امید به زندگی اثر منفی و معنی­ داری در سطح احتمال پنج درصد داشتند. با توجه به نتایج ذکر شده، آفت کش پریمیکارب دارای سمیت کمتری نسبت به بالتوری C. carnea بود. در حالی ­که استفاده دوره ­ای از دو آفت­کش ایمیداکلوپراید و اکسی دی­ متون متیل در برنامه ­های مدیریتی با استفاده از بالتوری C. carnea ضروری به نظر می ­رسد.