بررسی و مقایسه شیوه های مدیریت دفع تایرهای فرسوده در ایران، ایالات متحده و اتحادیه اروپا (مطالعه مروری)

میزان تولید سالیانه تایرهای فرسوده در جهان رو به افزایش است و این میزان بیش از یک میلیارد حلقه تخمین زده می شود.مدیریت مناسب تایرهای فرسوده نه تنها اثرات مخرب بهداشتی و زیست محیطی آنها را کاهش می دهد، بلکه می تواند منافع اقتصادی فراوانی را برای کشورها به بار آورد.با توجه به تولید سالانه بیش از ۲50 هزار تن تایر فرسوده در ایران و مطرح شدن موضوع از رده خارج کردن خودروهای فرسوده،این مطالعه به صورت مروری با هدف بررسی و مقایسه شیوه های مدیریت دفع تایرهای فرسوده در ایران، ایالات متحده و اتحادیه اروپا صورت پذیرفت. نتایج مطالعه نشان داد که به طور کلی شیوه های مدیریتی دفع تایرهای فرسوده در این سه منطقه به چهار دسته تقسیم بندی می شوند. بدون شک بدترین گزینه مدیریتی برای دفع تایرهای فرسود دپو کردن و دفن آنها می باشد.ایالات متحده طی سال های اخیر میزان دفن تایرهای فرسوده خود را کاهش داده و در سال 2005 به 14درصد رسانده است. روکش کردن واستفاده مجدد برای تایرهایی استفاده می شود که هنوز به طور کامل فرسوده نشده اند. در سال 2009 اتحادیه اروپا 11 تا 13درصد از تایرهای فرسوده تولیدی خود را روکش و استفاده مجدد کرده است. بازیابی انرژی از تایرهای فرسوده به وسیله ی فرایند هایی از قبیل سوزاندن، پیرولیز و گازیفیکیشن یکی از پرکاربرد ترین و بهترین گزینه های مدیریتی این مواد در جهان می باشد. ایالات متحده با 53 درصد ، جزء کشورهایی می باشد که بیشترین مقدار سوخت از تایرهای فرسوده (TDF) را تولید می کند.در بحث بازیابی و بازیافت مواد گوناگون، تایرهای فرسوده می توانند به عنوان موادی برای روسازی آسفالت جاده هاوخیابان ها,برای تولید کفپوش های لاستیکی،گاردریل بزرگراه هاو... مورد استفاده قرار گیرند. اتحادیه اروپا با 38درصد بازیابی و بازیافت مواد گوناگون از تایرهای فرسوده بهترین عملکرد را در این شیوه در دنیا دارد.

کلیدواژه ها:

دفع تایرهای فرسوده ، شیوه های مدیریتی ، ایران ، ایالات متحده ، اتحادیه اروپا