ارزیابی اثرات محیط‏زیستی در اثر عملیات بهره برداری در جنگل‏های کمتر دست‏خورده (مطالعه موردی: بخش گرازبن جنگل خیرود)

صدمه به درختان باقیمانده، پیامد فعالیت‏های بهره‏برداری و چوبکشی در توده‏های جنگلی است و ممکن است شامل خراش و شکستگی ریشه، زخمی شدن تنه و شکستن شاخه‏ها و تاج ‏باشد. هدف این تحقیق مطالعه تأثیر سیستم چوبکشی زمینی بر روی زادآوری و تجدید حیات جنگل و توده باقیمانده در جنگل‏های کمتر دست خورده است. این تحقیق در بخش گرازبن جنگل خیرود انجام شد. این بررسی جهت ارزیابی اثرات محیط‏زیستی و تعیین میزان صدمه وارده به زادآوری و توده باقیمانده به صورت برداشت صد در صد خسارات در محدوده مسیرهای چوبکشی انجام شد. نتایج حاصل از صدمه به زادآوری‏ها نشان داد که بالاترین درصد خسارت اندازه‏گیری شده به زادآوری‏ها مربوط به گروه‏های رویشی شل و خال می‏باشد و بیشترین نوع صدمه از نوع شکسته و ریشه‏کن شدن و زخمی‏شدن می‏باشد. بالاترین درصد درختان صدمه دیده در طبقه قطری 40-20 و 70-40 سانتی‏متر قرار دارند و بیشترین درصد زخم‏ها سطحی‏اند. همچنین 50% از زخم‏ها در تمام گونه‏ها دارای اندازه‏ای کمتر از 500 سانتیمتر مربع بوده و بیش از 90 % زخم‏ها در یک متر اول تنه و بر روی ریشه و امتداد ریشه‏ها قرار دارند. بیشترین تعداد درختان صدمه دیده در فاصله کمتر از یک متر از مسیر چوبکشی قرار دارند. موقعیت درختان نسبت به مسیر چوبکشی دارای تاثیر قابل توجه بر ارتفاع و تعداد زخم تنه است. بنابراین باید تلاش برای کاهش صدمه به توده باقیمانده بر روی درختان مجاور مسیر چوبکشی و ارتفاع یک متر اول تنه که دارای بیشترین احتمال صدمه دیدگی بوده، متمرکز شود.

کلیدواژه ها:

اثرات محیط‏زیستی ، زادآوری و توده باقیمانده ، صدمه بهره‏برداری ، مسیر چوبکشی ، بخش گرازبن