ارزیابی دوره ی آموزشی مهارت بالینی ارتباطی دانشجویان ورودی ۱۳۹۳ دانشکده ی دندان پزشکی اصفهان

مقدمه: تلاش در جهت ارتقاء سطح مهارت های بالینی در تمامی دانشجویان رشته های پزشکی به ویژه دندان پزشکی و نقش آن در توسعه ی مبانی اخلاق حرفه ای، لازم و ضروری می باشد. هدف از این مطالعه، ارزیابی دوره ی آموزشی مهارت بالینی ارتباطی دانشجویان دانشکده دندان پزشکی اصفهان قبل و بعد از تدریس بود. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع شبه آز مایشی (Quasi-experiment) و به صورت Uncontrolled before and after می باشد. در این مطالعه، ۱۰۰ نفر از دانشجویان دندان پزشکی شهر اصفهان در سال ۱۳۹۵ قبل از گذراندن واحد مذکور و بعد از آن شرکت داده شدند و با استفاده از پرسش نامه ی روایا و پایا شده، نمره ی مهارت های بالینی ارتباطی گروه مذکور تعیین و مورد مقایسه قرار گرفتند. داده های به دست آمده با استفاده از جدول، نمودار، شاخص های مرکزی و پراکندگی توصیف با استفاده از آز مون های آماری Independent t-test و آنالیز کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سطح معنی داری p value=۰/۰۵ به دست آمد. یافته ها: بر اساس نتایج به دست آمده از تحلیل داده ها، اختلاف بین بینش و سطح آگ/اهی دانشجویان قبل و بعد از تدریس درس مربوطه مشاهده گردید. همچنین براساس همین آزمون، میانگین نمره ی مهارت بالینی پس از طی دوره ی آموزشی در مردان و زنان معنی دار نبود (p value=۰/۸۴۵). بین سایر ریز مقیاس ها با جنسیت نیز قبل و بعد از آموزش، ارتباط معنی دار مشاهده نگردید (p value=۰/۲). نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده از تحلیل داده ها، ارائه ی نظری درس مذکور در بینش دانشجویان در رابطه با مهارت های بالینی بهبود پیدا کرده است. لذا کسب دیدگاه دانشجویان دندان پزشکی از عناصر لازم در بهبود آموزش و ت ربیت تامین کنندگان سلامت دهان و دندان جامعه در آینده مهم می باشد.

کلیدواژه ها:

دندان پز شکی ، مهارت های بالینی ارتباطی ، دانشجویان دندان پزشکی