سلوک عارفانه از دیدگاه بانو امین

این مقاله به بررسی سلوک عارفانه از دیدگاه بانو امین ، برای دستیابی به نقطه نظرهای ایشان در مورد مراحل و منازل سلوک و طی مقامات و منازل برای رسیدن به کمال ، هدف و غایت سلوک الی الله پرداخته است. در نگارش و تدوین این پژوهش از روش کتابخانه ای استفاده شده است و با مطالعه دقیق منابع دست اول و بقیه کتب نوشته شده توسط شاگردان بانو انجام گرفته است . سیده نصرت بیگم امین ، در آثار خویش و بطور خاص در کتاب سیرو سلوک و مخزن العرفان به تفسیر آیات قرآن کریم و به مبحث سلوک عارفانه پرداخته است. از نگاه ایشان سالک برای رسیدن به حق تعالی طی طریق آغاز می کند، طریقی پر مخاطره که پیمودن آن جز به هدایت پیر و راهنما میسر نیست. ایشان اولیاء و ائمه دین را بهترین و موثق ترین راهنما برای بشریت می دانندکه باید روش زندگی آنها را برای خود الگو قرار دهند تا بتوانند به سر منزل مقصود، که همان توحید و قرب الی الله است، برسند . این سفر روحانی دارای مراحلی است که بانو امین آن را در چهارمرتبه بیان کرده است. در خلال این اسفار چهارگانه سالک از مقام کثرت به مقام توحید رسیده و با فنای از خود به حق باقی می شود. غایت این سلوک قرب الهی و رسیدن به مقام توحید است . سالک در سفر آخر به مقام ولایت می رسد که مقدم بر نبوت و رسالت است . وی به عنوان انسان کامل و خلیفه الهی مسئولیت هدایت و ارشاد خلق را به اذن خداوند برعهده دارد، در حالی که همه کردار و گفتار اوبه نیابت از حق است . این مسئولیت پذیری در اجتماع وجه امتیاز سلوک عارفانه در اسلام شیعی است ؛سلوکی که ،زهد،خوف و رجا،خضوع و خشوع ، صبر،تزکیه نفس،اخلاق،تعقل و تفکر،ذکر و تقوا از لوازم این سفر روحانی برای رسیدن به قرب الهی است .

کلیدواژه ها:

بانو امین ، عرفان عملی ، عرفان شیعی