اثر بخشی درمان شناختی رفتاری مبتنی بر رویکرد اسلامی بر خود کنترلی و انعطاف پذیری شناختی در بیماران مبتلا به اختلال وسواس فکری-عملی

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر بخشی درمان شناختی رفتاری مبتنی بر رویکرد اسلامی بر کنترل فکر و انعطاف پذیری شناختی در بیماران مبتلا به اختلال وسواس فکری-عملی انجام گردید.روش کار: پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری بود. جامعه آماری این پژوهش تمامی مراجعین مبتلا به وسواس فکری عملی مراجعه کننده به مراکز روان درمانی شهر مشهد در سال ۱۴۰۱ بود. از بین مراکز روان درمانی در مشهد چهار مرکز را در نظر گرفته و بر اساس تشخیص بالینی با معیار ۳۰ DSM۵ نفر از مراجعین مبتلا به اختلال وسواس فکری عملی بودند؟۳۰ نفر از مراجعین مبتلا به اختلال وسواس فکری عملی به صورت هدفمند انتخاب شده و به صورت تصادفی در یک گروه آزمایشی ۱۵) نفر) و یک گروه کنترل ۱۵) نفر) جایگزین شدند. ابزار جمع آوری داده ها عبارت بود از پرسشنامه خودکنترلی، پرسشنامه انعطاف پذیری روانشناختی و ابتدا آزمودنی های هر دو گروه در پیش آزمون به ابزارهای مذکور پاسخ دادند. پس ازآن گروه آزمایش به مدت۲۰ جلسه یک ساعتی درمان شناختی رفتاری مبتنی بر رویکرد اسلامی را دریافت کرد،اما گروه کنترل این درمان را دریافت نکرد. در پایان جلسات درمان، هر دو گروه آزمایش و کنترل به ابزارهای گردآوری داده ها پاسخ دادند. داده ها، با استفاده از نرم افزار spss۲۱ و در این پژوهش از آزمونهای تحلیل کواریانس چندمتغیری و شاخص معناداری بالینی استفاده شد.نتایج: یافته ها نشان داد که درمان شناختی رفتاری بر خودکنترلی و انعطاف پذیری روانشناختی در مراجعین مبتلا به وسواس فکری عملی تاثیر دارد . نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که درمان شناختی رفتاری درمان کارآمدی جهت افزایش خودکنترلی و انعطاف پذیری روانشناختی در مراجعین مبتلا به وسواس فکری عملی می باشد

کلیدواژه ها:

درمان شناختی رفتاری ، خودکنترلی ، انعطاف پذیری روانشناختی ، وسواس فکری عملی