بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تاب آوری و افسردگی افراد مبتلا به دیابت

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر مداخله مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افسردگی و تاب آوری افراد مبتلا به دیابت بود. این پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون دو گروهی است . جامعه آماری شامل کلیه افراد مبتلا به دیابت مراجعه کننده به مراکز تخصصی درمانی بابل در سال ۱۴۰۰ که ۴۰ نفر به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه ۲۰ نفری گمارده شدند. ۸ جلسه درمانی هفته ای یک بار و به مدت ۱۲۰ دقیقه توسط پژوهشگر اجرا شد. برای جمع آوری دادهها از پرسشنامه افسردگی بک ((BDI-II و تاب آوری کانر و دیویدسون((CD-RSC، و برای تحلیل دادهها از آزمون ANCOVA استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد موجب بهبود افسردگی و تاب آوری در گروه آزمایش و در مرحله پس آزمون شده است (۰۵/۰.(P< با توجه به یافته ها می توان نتیجه گیری کرد که این درمان تاثیر زیادی بر افزایش تاب آوری و کاهش افسردگی افراد مبتلا به دیابت دارد و باید به این دو سازه به عنوان یک متغیر میانجی در ارتباط بین سلامت روانی و سلامت جسمانی در الگوی ارتباط بین بدن و روان در بافت زندگی توجه شود.

کلیدواژه ها:

مداخله مبتنی بر پذیرش و تعهد ، افسردگی ، تاب آوری ، دیابت .