اثربخشی آموزش خوددلگرم سازی شوناکر بر توانمندسازی روانشناختی معلمان ابتدائی

پژوهش حاضر باهدف تعیین اثربخشی آموزش خود دلگرم سازی بر توانمندسازی روانشناختی معلمان ابتدائی انجام گرفت. طرح پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه معلمان ابتدائی شهرستان نائین در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ به تعداد ۱۸۰۰ نفر بود. از جامعه فوق ۳۰ نفر با توجه به معیارهای ورود و خرج از پژوهش از طریق نمونه گیری در دسترس و بر اساس همکاری داوطلبانه شرکت کنندگان انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آمایش و کنترل گمارده شدند. گروه آزمایش طی ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای (هر هفته یک جلسه) آموزش خوددلگرم سازی شوناکر بر مبنای نظریه آدلر (۱۹۸۰) را دریافت کردند و در این فاصله گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. ابزارهای پژوهش شامل توانمندسازی (PEQ) اسپریتزر (۱۹۹۵) بود. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیری تجزیه وتحلیل شدند. نتایج نشان داد که آموزش خوددلگرم سازی بر توانمندسازی روانشناختی معلمان ابتدائی شهرستان نائین تاثیر معناداری دارد .(p<۰/۰۵) بنابراین جهت توانمندسازی روانشناختی معلمان این آموزش در کنار سایر حمایتهای مادی و اجتماعی توصیه میگردد.

کلیدواژه ها:

خوددلگرم سازی شوناکر ، نظریه آدلر ، توانمندسازی روانشناختی ، معلمان ابتدائی.