بررسی مقایسه ای دین از دیدگاه کارلگوستاو یونگ و آبراهام مزلو

روانشناسی دین از جمله شاخه های میان رشته ای است که به مطالعه علمی دین از منظر روانشناسی میپردازد. دو تن از روانشناسانی که در زمینه روانشناسی دین نظرات درخور و شایستهای را مطرح کرده اند، کارلگوستاو یونگ روانپزشک سوئیسی و آبراهام مزلو روانشناس آمریکایی است. نگاه مثبت این دو روانشناسی نسبت به دین باعث شده است که نظرات ارزشمندی را در این زمینه مطرح سازند. این نوشتار به روش تحلیلی-توصیفی دیدگاه های این دو را پیرامون دین و اندیشه های دینی کندوکاو مینماید. هدف این نوشتار بیان وجوه اشتراکات و افتراقات اندیشه های دینی از منظر یونگ و مزلو است. یونگ معتقد است که دین از نهاد ناخودآگاه بشر تراوش میکند و در حقیقت دین جزء اموری است که در روان ناخودآگاه بشر به طور فطری و طبیعی وجود دارد. مزلو دین را جزو ماهیت بشر تعریف میکند و آن را جزو عالیترین نیازهای بشر میداند. در واقع باید اذعان کرد که مزلو سرسختانه معتقد است که زندگی معنوی ریشه در طبیعت زیستی نوع بشر دارد. در حقیقت زندگی روحانی و معنوی قسمتی از جوهر انسانی هر فردی است و خصوصیتی به شمار میرود که طبیعت انسان را با اشاره به آن میتوان تعریف و توصیف کرد؛ طبیعتی که بدون آن انسان، کامل نیست. یونگ و مزلو در این که دین امری فطری و جزو ذات و ماهیت هر انسانی است اشتراک دارند. همچنین نظر آن دو در خاستگاه دین با هم افتراق دارند؛ یونگ معتقد است که دین از نهاد بشر تراوش میکند یعنی دین در روان ناخودآگاه بشر وجود دارد. ولی مزلو دین را یکی از عالیترین نیازهای بشر میداند.

کلیدواژه ها:

دین ، کارلگوستاو یونگ ، آبراهام مزلو ، خودشکوفایی ، ناخودآگاه جمعی