بررسی زیست توده با استفاده از زغال سنگ ؛ مورد بررسی : نیروگاه حرارتی شهر سینش کشور پرتغال

مسائل زیست محیطی ناشی از استفاده از سوخت های فسیلی منجر به جست و جوی جایگزین هایی برای کاهش استفاده از آن ها و کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و حرکت به سمت استفاده از سوخت های حاصل از انرژی های تجدیدپذیر می شود. دی اکسید کربن به عنوان مهم ترین و فوری ترین مورد برای کنترل شناسایی شده است . احتراق مشترک تکنیکی است که امکان احتراق همزمان انواع مختلف سوخت ؛ به عنوان مثال زغال سنگ و زیست توده را فراهم می کند و مزایای هر دو را با هم ترکیب می کند. در این تحقیق و مقاله ؛ مزایای سیستم و امکانات استفاده از زیست توده زباله به عنوان سوخت در یک نیروگاه حرارتی با سوخت زغال سنگ را مشخص می کند. برای این کار؛ ضایعات زیست توده مشترک؛ از عملیات جنگل داری ؛ با زغال سنگ شبیه سازی شده است . سپس کاهش انتشار دی اکسید کربن در جو از نیروگاه حرارتی سینش در پرتغال محاسبه شده است که خود نشان دهنده کاهش بیش از ۱ میلیون تن دی اکسید کربن در سال بود. همچنین تایید شده است که اگرچه از نظر زیست محیطی سودمند است ؛ اما احتراق هم چنان به دلیل اقتصادی مقرون به صرفه نیست و همچنین هزینه بالای زیست توده باقی مانده؛ همراه با چگالی انرژی کم و هزینه های حمل و نقل بالا دال بر عدم مقرون به صرفه بودن آن است .

کلیدواژه ها:

احتراق مشترک ، زیست توده باقی مانده ، انتشار دی اکسید کربن ، هزینه های انرژی ، گازهای گلخانه ای