بررسی ساختار ژنتیکی اسب نژاد عرب با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره

هدف از این تحقیق، بررسی تنوع ژنتیکی اسب­های عرب ایران با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره بود. به این منظور از تعداد ۱۰ نشانگر ریزماهواره شامل AHT۰۴، AHT۰۵، ASB۰۲، ASB۱۷، ASB۲۳، HMS۰۳، HMS۰۶، HMS۰۷ و VHL۲۰ مورد تایید انجمن بین­المللی ژنتیک دام استفاده شد. تعداد ۸۶۷۳ نمونه موی اسب از استان­های خوزستان، یزد، کرمان، اصفهان، لرستان و البرز جمع آوری شد و سپس استخراج DNA از نمونه­های اخذ شده انجام گرفت. نشانگرهای ریزماهواره با روش Multiplex PCR تکثیر شدند. سپس محصولات تکثیر شده به وسیله سیستم Genetic analyzer و با روش الکتروفورز مویینه تعیین ژنوتیپ شدند. بیشترین و کمترین تعداد آلل مشاهده شده به ازای هر نشانگر، به ترتیب مربوط به نشانگرهای ASB۱۷ (۱۷ آلل)، HMS۰۶ (هشت آلل) و HMS۰۷ (هشت آلل) بودند. مجموع تعداد کل آلل­های مشاهده شده در همه جایگاه­ها و میانگین تعداد آلل مشاهده شده به ترتیب برابر با ۱۱۳ و ۳/۱۱ بودند. میانگین تعداد آلل موثر، شاخص شانون، میزان هتروزیگوسیتی مشاهده شده و مورد انتظار و شاخص تثبت به ترتیب ۹۷/۳، ۵۸/۱، ۷۲۱/۰، ۷۳۶/۰ و ۰۲۱/۰ به­دست آمد. میانگین تنوع ژنتیکی در جمعیت اسب عرب مورد بررسی برابر با ۷۳۶/۰ محاسبه شد. بیشترین تنوع ژنتیکی در نشانگر VHL۲۰ با فراوانی برابر با ۸۰۳/۰ و کمترین میزان تنوع ژنتیکی مربوط به نشانگر ASB۲ با مقدار ۶۲۰/۰ بود. فراسنجه­های جمعیتی در اسب عرب نشان داد که چندشکلی و تنوع ژنتیکی در این نژاد نسبتا بالا است. وجود تنوع ژنتیکی در این نژاد جهت اجرای برنامه­های اصلاحی و حفاظت نژادی از اهمیت ویژه­ای برخوردار است.

کلیدواژه ها:

اسب عرب ، تنوع ژنتیکی ، فراسنجه های جمعیتی ، نشانگر ریزماهواره