بهسازی لرزه ای سیستم خاک- سازه با رفتار گهواره ای غیر ارتجاعی به کمک دیواره های دیافراگمی نرم

در طی دهه­ های اخیر نتایج مطالعات گوناگون نشان داده است که در نظرگیری امکان حرکات غیر الاستیک گهواره ­ای فونداسیون در طراحی ­ها می­ تواند باعث جلوگیری از تخریب­ جدی در سازه ­ها شود. هرچند یکی از نگرانی­ های بالقوه ­ای که در خصوص این رویکرد طراحی باید به آن توجه شود میزان بیشینه و نهایی نشست و دوران است. در این تحقیق با استفاده از روش عددی المان محدود به بررسی رفتار سیستم­ های گهواره­ای با در نظرگیری رفتار غیر الاستیک در بستر خاک پرداخته شده است. جهت بهبود عملکرد لرزه ­ای فونداسیون­ه ای گهواره­ ای روش ­های مختلف بهسازی بر اساس ضریب اطمینان فونداسیون در برابر بار قائم در نظر گرفته شده است. در خصوص فونداسیون­ هایی با ضریب اطمینان بالا احتمال واژگونی سیستم بر اثر حرکت گهواره ­ای وجود دارد. از این روی در این تحقیق استفاده از دیواره­ هایی با سختی کم به عنوان جداکننده ه ای لرزه­ ای در نزدیکی فونداسیون­ ها پیشنهاد شده است. لازم به ذکر است فاصله دیواره های نرم با فونداسیون بر اساس نحوه توزیع تنش در خاک زیر فونداسیون و عدم اختلال در میزان ظرفیت باربری استاتیکی انتخاب شده است. نتایج به دست آمده بیانگر آن است که استفاده از دیواره ­های نرم با کاهش شدت زلزله­ های وارده بر سیستم گهواره ­ای باعث کاهش میزان بلندشدگی در فونداسیون می­ شود. بر این اساس می­ توان حاشیه اطمینان مناسبی را جهت جلوگیری از واژگونی سیستم ­های گهواره ­ای در برابر نیروهای لرزه ­ای شدید ایجاد نمود.

کلیدواژه ها:

مدل سازی عددی ، اندرکنش خاک-فونداسیون-سازه ، رفتار لرزه ای گهواره ای ، بهسازی خاک ، دیواره های نرم