مفهوم سازی استعاره های قرآنی از منظر شناختی: مطالعه موردی سوره های صافات و کهف

استعاره به مثابه بخش مهمی از گفتمان، نه تنها در همه صور زبانی، بلکه در زبان دین هم جای خود را باز کرده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی مفهوم سازی قرآنی بر اساس انگاره استعاره مفهومی (انگاره ی اسم) لیکاف و جانسون (۱۹۸۰) به واکاوی انواع استعاره های مفهومی به کار رفته در سوره های صافات و کهف پرداخته است. ماهیت انجام این پژوهش کیفی به صورت توصیفی-تحلیلی بوده و داده ها از سوره های صافات و کهف به صورت کتابخانه ای گردآوری شده اند. نگارندگان درصددند تا نشان دهند که خداوند چگونه در قرآن از انواع استعاره ها ی مفهومی استفاده کرده است. یافته ها بیان گر آن است که استعاره های به کار رفته در این سوره ها، هر سه نوع استعاره های مفهومی جهتی ، ساختاری و هستی شناختی را در بر می گیرد. همچنین، نتایج نشان داد که تعداد استعاره های به کار رفته در سوره-های صافات و کهف به ترتیب یازده و نه مورد است که در سوره صافات استعاره های جهتی از بیشترین میزان کاربرد برخوردار بوده و در سوره کهف بیشترین کاربرد استعاره نیز به استعاره های ساختاری اختصاص دارد.

کلیدواژه ها:

رویکرد شناختی ، استعاره های مفهومی ، مفهوم سازی ، استعاره ، قرآن