دستیابی به آسایش زیست اقلیمی در شهرسازی پایدار با رویکرد حقوقی مفهوم توسعه پایدار

این مطالعه با هدف شناسایی و تجزیه و تحلیل مولفه های راهبردی جهت دستیابی به آسایش اقلیمی مبتنی بر رویکرد حقوقی مفهوم توسعه پایدار جهت شهرسازی پایدار از منظر حقوق بین الملل محیط زیست برای تامین آینده ای پایدار به انجام رسیده است. مقوله های تغییر اقلیم و توسعه پایدار، پس از دهه ۱۹۷۰ میلادی، تبدیل به گسترده ترین مباحث بین المللی برای بشریت شده است. از بین عناصر انسان ساخت تاثیرگذار بر تغییرات اقلیمی، شهرها یکی از بارزترین ریسک ها محسوب می شوند. لذا، این تحقیق با تمرکز زایی بر هدف بالا برای بهره مندی از آینده ای پایدار، در چهار فاز علمیاتی و تحقیقاتی به انجام رسیده است. در فاز نخست، برای افزایش آگاهی تیم پژوهشی نسبت به مفهوم تحقیق، سوابق مطالعاتی بین المللی مورد بررسی واقع گردید. در فاز دوم، با بهره گیری از نظرسنجی خبرگان ( Delphi (Process مولفه های دستیابی به آسایش اقلیمی در پیاده سازی شهرسازی پایدار مبتنی بر مفهوم توسعه پایدار، شناسایی شد. در فاز سوم، با بهره گیری از مدل تحلیلی سلسله مراتبی AHP، مولفه های شناسایی شده، تجزیه و تحلیل و اولویت بندی گردید. در نهایت و در فاز چهارم، تفسیر و تاویل مولفه های شناسایی شده، از منظر حقوق بین الملل محیط زیست و مفهوم توسعه پایدار به عمل آمد. امید است، نتایج حاصله از این تحقیق، در کاهش پیامدهای بحران جهانی تغییرات اقلیمی و توسعه جاری سازی شهرهای پایدار با در نظر گرفتن حقوق نسل های آینده، تاثیرگذار باشد.

کلیدواژه ها:

آسایش زیست اقلیمی ، شهرسازی پایدار ، مفهوم توسعه پایدار ، حقوق بین الملل محیط زیست ، آینده پایدار