شناسایی مناطق سیل خیز محدوده حریم کلانشهر شیراز با استفاده از روش FAHP در محیط GIS

سیلاب یکی از مهمترین و پرحادثه ترین مخاطرات طبیعی میباشد. شناسایی مناطق سیلخیز یک گام اساسی برای مدیریت ریسک سیل است و منطقه بندی خطر سیلاب اندازه گیری کمی از خطر سیل را فراهم میکند، درنتیجه امکان ارسال هشدارهای مناسب در مواقع خطر سیل و تسهیل عملیات امداد و نجات وکاهش خسارات سیل فراهم میشود. هدف این پژوهش شناسایی مناطق مستعد سیلخیزی و پخش سیلاب در صورت بروز بحران سیل میباشد. تمامی فرایندها و تجزیه تحلیل داده ها در محیط GIS به کمک روش فازی (ذوزنقهای) برای وزندار کردن و تلفیق لایه های همچون (بارندگی، سازند زمینشناسی، جهت شیب،تراکم گسلها، عمق رواناب، مقدار شیب،انحنای زمین، عمق آب زیرزمینی، فاصله از رودخانه، فاصله از راه، رواناب، تراکم رودخانه، تراکم راه ها، پوشش اراضی، ارتفاع، فاصله از گسلها) استفاده شد. مناطق مستعد سیل خیزی با ریسک بالا در آن مشخص گردید نتایج پژوهش نشان داد مناطقی با خطر سیلاب ریسک بالا دارای ویژگیهایی همچون (مناطق با میزان بارندگی بالا، مناطق با عمق رواناب و رواناب بالا، دامنه های پرشیب، مناطق نزدیک به رودخانه،مخروط افکنه، وجود اراضی پست ازنظر ارتفاعی نسبت به اراضی اطراف) نتیجه نهایی تحلیل همپوشانی بیانگر آن است که مناطق شمالی، مناطق جنوبی و جنوب غربی نسبت به دیگر مناطق محدوده حریم کلانشهر شیراز در خطر سیل خیزی بالاتری قرار دارند.

کلیدواژه ها:

مناطق سیل خیز ، خسارات سیل ، FAHP ، GIS ، محدوده حریم شیراز.