رابطه ادراک از خویشتن با سازگاری اجتماعی در دانشجویان کارشناسی روانشناسی

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین ادراک از خویشتن با سازگاری اجتماعی در بین دانشجویان کارشناسی روانشناسی داشگاه آزاد اسلامی واحد خمینی شهر بود. نمونه آماری در این پژوهش دانشجویان کارشناسی روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خمینی شهر به تعداد ۱۰۰ نفر بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. جهت جمع آوری اطلاعات از دو پرسشنامه ادراک خویشتن (SMSP) و سازگاری اجتماعی بل ( ۱۹۶۱ ) استفاده شد. جهت محاسبه روابط بین متغیرها از ضریب همبستگی پیرسون استفاده گردید. نتایج به دست آمده حاکی از آن بود که با توجه به ضریب تعیین به دست آمده، مشخص شده است بین ادراک از خویشتن با سازگاری اجتماعی و زیرمقیاس های حرمت خود و خویشتن پذیری با سازگاری اجتماعی رابطه معنادار وجود ندارد ولیکن همبستگی مثبت با شدت ضعیف وجود دارد بدین معنی که با افزایش ادراک از خویشتن و زیر مقیاس های آن، سازگاری اجتماعی نیز تا حدودی افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

ادراک از خویشتن ، حرمت خود ، خویشتن پذیری ، سازگاری اجتماعی