بررسی رابطه خود تمایزیافتگی والدین و رشد هویت دانش آموزان

مقاله حاضر با هدف شناخت پیش بینی کنندگی مولفه های تمایزیافتگی خانواده با هویت فردی دانش آموزان و تدوین معادلات ساختاری انجام شد. روش تحقیق، پیمایشی از نوع همبستگی بود. جامعه دانش آموزان پایه ششم دختر و پسرناحیه ۳ استان قم که چهار هزار نفر بودند و به روش تصادفی ساده ۳۵۰ نفر از دانش آموزان دختر و پسر انتخاب شدند. ابزار سنجش تمایزیافتگی والدین دانش آموزان، پرسشنامه (DSI) اسکورون و فریدلندر و جکسوندر و پرسشنامه هویت مدرسه جو و هویت مدرسه لی توسط لی وهمکاران ساخته شد. تحلیل داده ها با آزمون همبستگی نشان داد در سطح ۰/۰۱ بین رشد هویتی دانش آموز با تمایز یافتگی خانواده دانش آموزان با مولفه های (واکنش پذیری عاطفی، جایگاه من، گریز عاطفی و هم آمیختگی با دیگران) رابطه معنی دار وجود دارد. ضرایب رگرسیونی ارتباط بین متغیرهای پیش بینی کننده تمایز یافتگی والدین و رشد هویتی دانش آموزان را معنادار نشان داد. بنابراین پیشنهاد می شود جهت رشد هویت مدرسه دانش آموزان در آموزش های والدین دانش آموزان به آموزش مهارت تمایز یافتگی توجه شود.

کلیدواژه ها:

خودتمایزیافتگی ، هویت ، مدرسه ، خانواده