تحلیل صوفیان ریایی درهفت اورنگ جامی براساس نظریه کارکردهای نگرش درروانشناسی اجتماعی

نگرش­ها، ارزیابی­های نسبتا پایداری از پدیده­های مختلف جهان اجتماعی در ذهن افراد هستند. نظریه کارکردی نگرش، به واکاوی انگیزه­های درونی انسان، علت ایجاد نگرش­ها و نقش و کارکرد آن­ها در ایجاد رفتارهای اجتماعی می­پردازد. در مثنوی هفت اورنگ، بهره­گیری شاعر از شیوه تمثیل­پردازی و استفاده از قالب حکایت، در غالب موارد به ظهور و بروز نگرش­های جامی درباره مسائل فردی، بینافردی و اجتماعی کمک فراوانی کرده­است. جستار حاضر با استفاده از روش تحلیلی – توصیفی موضوع «صوفیان ریایی» را از منظر تحلیل شخصیت و رفتار آن­ها، بر اساس نظریه کارکردهای نگرش مطالعه­کرده­است. حاصل پژوهش نشان می­دهد که نگرش طبقات مختلف اجتماعی در برابر پدیده ریاکاری و نمود آن در دوران جامی با عنوان «صوفیان ریاکار» را می­توان در قالب دو «کارکرد سودجویانه» و «کارکرد ازرش­خواهانه» طبقه­بندی­کرد. همچنین نقش اوضاع و احوال سیاسی، فرهنگی، سنن و آداب و رسوم جامعه و نیز کارکرد عرفان در این زمینه قابل تامل و بررسی است. با وجود ثبات نسبی در دیدگاه جامی، بررسی تناقض در نگرش با عنوان «ناهماهنگی شناختی» نیز، در هفت اورنگ جامی حائز اهمیت است که شاعر از دو رویکرد «توجیه نگرش» و «اقتدا به تقدیرگرایی» در این مولفه، بهره­گرفته­است.

کلیدواژه ها:

روانشناسی اجتماعی ، نظریه کارکردهای نگرش ، هفت اورنگ جامی ، صوفیان ریایی