قابلیت های ژئودایورسیتی و میراث انسانی در توسعه گردشگری (مطالعه موردی حوضه بالادست سد طالقان)

ژئودایورسیتی (تنوع زمین شناختی) به عنوان ظرفیت جدید در توسعه پایدار گردشگری محسوب می گردد, در سالهای اخیربا شناخت دقیق میراث انسانی در کنار تنوع پدیده های زمین شناسی, ژئومورفولوژی, هیدرولوژی, خاکشناسی می توانپایه های ژئومورفوسایت ها را برای برنامه ریزی منطقه ای ایجاد کرد. در پژوهش حاضر به منظور آشکارسازی قابلیت حوضهبالادست سد طالقان در توسعه گردشگری ابتدا منطقه براساس سیما و منظر و ویژگی های ژئومورفولوژی, زمین شناسی,هیدرولوژی به بخش, دامنه های جنوبی مشرف به سد G۱ و دامنه های شمالی مشرفبه سد G۲ و حوضه اصلی بالادست سدG۳ تقسیم گردید و ارزش ژئودایورسیتی ها با به کارگیری شاخص های توپوگرافی TPI , شاخص شانون (SHEI), شاخصسیمپسون (SIDI), شاخص تراکم (PRD) , شاخص منهینک (MDI), از نظر غنا و تنوع موردبررسی قرار گرفت, نتایج نشانمیدهد شبکه هیدرولوژی از غنای یکنواختی در سطح کل منطقه برخوردار هست, لند فرم های زمین لغزش نیز در دو منطقهG۱,G۲ دارای تنوع نسبتا یکسان بوده اما در G۳ تنوع زمین شناختی بالا هست. همچنین با توجه به میراث انسانی و ویژگیهای زمین شناسی میتوان در منطقه ۱ و ۲ برای توسعه گردشگری سازه های سبک استفاده کرد و در منطقه ۳ با توجه به تنوعبالای زمین شناختی در کنار میراث انسانی نیاز به بررسی دقیق می باشد.

کلیدواژه ها:

ژئودایورسیتی ، میراث انسانی ، شاخص توپوگرافی TPI ، شاخص شانون SHEI ، طالقان