تغییرات صفات فیزیولوژیک و فیتوشیمیایی گیاه شنبلیله (Trigonella foenum-groecum) در واکنش به تلقیح با گونه های مختلف قارچ مایکورایزا

به منظور بررسی و مقایسه تاثیر ده گونه قارچ مایکورایزا متعلق به هفت جنس مختلف (Racocetra،وRhizophagus،وClaroideoglomus،وFunneliformis،وDiversispora،وAcaulospora و Gigaspora) بر برخی صفات رشدی و بیوشیمیایی گیاه شنبلیله، پژوهشی گلدانی بر پایه طرح کاملا تصادفی در گلخانه پژوهشی دانشگاه فردوسی مشهد انجام شد. در پژوهش حاضر تغییرات زیست توده، تعداد و طول غلاف، وزن هزار دانه، رنگیزه های فتوسنتزی، ترکیبات فنولی، کربوهیدرات های محلول، پروتئین کل، ظرفیت آنتی اکسیدانی در گیاه شنبلیله در واکنش به تلقیح مایکورایزایی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تجزیه واریانس داده ها نشان داد که اثر قارچ های مایکورایزا بر کلیه صفات مورد بررسی در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. براساس یافته های بدست آمده، واکنش گیاه شنبلیله به تلقیح با گونه های مختلف قارچ مایکوریزا متفاوت بود. تلقیح با گونه های مناسب قارچ مایکورایزا به طور کارآمد از طریق بهبود شرایط رشدی گیاه و صفات بیوشیمیایی منجر به افزایش و بهبود صفات رشدی از جمله زیست توده تازه و خشک کل گیاه شنبلیله شد. در پژوهش حاضر همه گونه های مایکوریزا به ویژه R. castanea،وA. langula،وR. intraradicese و G. margarita میزان کلروفیل و فعالیت های آنزیم های آنتی اکسیدانی گیاه شنبلیله را نسبت به شاهد افزایش دادند که همراه با افزایش رشد گیاه از نظر زیست توده تازه و خشک در این تیمارها بود. بر اساس نتایج این پژوهش تلقیح گیاه شنبلیله با قارچ های C. claroideum،وR. castanea،وA. langula،وG. margarita،وR. fasciculatus و F. caledonium می تواند به عنوان جایگزین مناسب کودهای شیمیایی برای افزایش عملکرد این گیاه پیشنهاد شود.

کلیدواژه ها:

Phenolic compounds ، Biomass ، Antioxidant capacity ، Biofertilizers. ، ترکیبات فنولی ، زیست توده ، ظرفیت آنتی اکسیدانی ، کودهای زیستی.