بررسی برهمکنش سطوح آبیاری و بافت خاک برعملکرد، اجزای عملکرد و بهره وری مصرف آب گیاه شاهی

یکی از مهم ترین عوامل محدودکننده در تولید محصولات کشاورزی، کمبود آب آبیاری است. این پژوهش به منظور بررسی برهمکنش بافت خاک و سطوح آبیاری برعملکرد، اجرای عملکرد و بهره وری مصرف آب گیاه شاهی در سال ۱۳۹۷ در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه فردوسی مشهد انجام شد. پژوهش حاضر، به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با ۳ تکرار و بر پایه ی کشت گلدانی بود. تیمارها شامل سه سطح آبیاری (۱۰۰ درصد ظرفیت زراعی، ۶۶ درصد ظرفیت زراعی و ۳۳ درصد ظرفیت زراعی) و سه بافت خاک (رس سیلتی، لوم رسی و لوم شنی) بود. بر اساس نتایج کاهش حجم آب مصرفی به میزان ۳۴ درصد و ۶۷ درصد به ترتیب منجر به کاهش ۱۲ و ۲/۱۳ درصدی تعداد برگ، ۱/۸ و ۵/۸ درصدی طول برگ، ۱/۱۱ و ۲۵ درصدی عرض برگ و ۴/۷ و ۸/۱۶ درصدی وزن خشک اندام هوایی نسبت به تیمار شاهد (۱۰۰ درصد ظرفیت زراعی) شده است. بیشترین میزان ارتفاع، وزن تر اندام هوایی و عملکرد در واحد سطح به ترتیب با مقادیر ۹/۱۶ سانتی متر، ۱۰ گرم و ۹/۵۶۵ گرم در مترمربع در تیمار اثر متقابل ۱۰۰ درصد ظرفیت زراعی و بافت خاک رس سیلتی مشاهده شد. بیشترین مقدار بهره وری مصرف آب با مقدار ۱۵/۱ کیلوگرم در متر مکعب در تیمار اثر متقابل ۳۳ درصد ظرفیت زراعی و رس سیلتی به دست آمد. به طور کلی، گیاه شاهی نسبت به تنش خشکی حساس است، همچنین بافت مناسب برای این گیاه رس سیلتی است.

کلیدواژه ها:

بافت خاک ، بهره وری آب ، شاهی ، عملکرد ، کم آبیاری