شهید گمنام و مفقودالاثر به مثابه دو شخصیت اثرگذار در ادبیات مقاومت

همواره ادبیات فارسی در شاخه های مختلف نظم و نثرش محل بروز و ظهور بسیاری از عواطف، احساسات و باورهای ارزشمند بوده وهست و این اقیانوس بی کران در ژرفای خویش شاهد هنرنمایی شاعرانی بوده که در مسیر اعتقادات خویش با جان و دل وارد این عرصهشده اند. جنگ تحمیلی هشت ساله رژیم بعث عراق علیه ایران اسلامی باعث ایجاد ژانر و گونه ای به نام ادبیات دفاع مقدس شد که هممولفه های ادبیات پایداری را در خویش دارد و هم پیوندی ناگسستنی با ساحت دین و مذهب و شاعران نام آشنا و کمتر شناخته شده ای دراین گونه ادبی به مشق عشق و اعتقاد پرداخته اند. از ماه های آغازین جنگ تحمیلی در سال ۱۳۹۵ تا امروز در ادبیات دفاع مقدس و جنگشاهد حضور واژگانی هستیم که با وجود عجین شدن با بی نام و نشانی در زندگی و ادبیات ما اثربخش، زنده، پویا و تاثیرگذار هستند. شهیدگمنام، مفقودالاثر، تفحص و جاویدالاثر از این دست کلمات هستند. شاید بتوان مفقودالاثر و شهید گمنام را دو واژه ای به مثابه دو شخصیتموثر برشمرد که با وجود سرداران، شخصیت ها و شهیدان عرصه های علم، خدمت و دفاع مقدس و... بار اثرگذاری شخصیتی را بر دوشمی کشند و در ساحت پیوستگی و ارتباط با دین و مذهب در مقوله شهدای مفقودالاثر و شهدای گمنام این ارتباط بیشتر با وجود حضرتفاطمه زهراست. در فضای شاعرانگی های شعر دفاع مقدس شهدای مفقودالاثر و شهدای گمنام وجوه مشترکی دارند. تلخی انتظار والدین وفرزندان شهدا، تفحص، بازگشت، تشیع، پیام و بی نشانی بخشی از این وجوه است که در این مقاله به بررسی آن ها پرداخته شده است

کلیدواژه ها:

شعر دفاع مقدس ، شهید گمنام ، شهدای مفقودالاثر ، وجوه مشترک.