واکاوی پیامد های شبیه سازی انسانی

یکی از جدیدترین دستاورد های بشری، در علوم پزشکی و زیستی که به عنوان یکی از بزرگترین و پیشرفته ترین تحولات علمی نیز معرفی می شود، تکنولوژی «شبیه سازی» ست. مراد از شبیه سازی، در علم زیست شناسی، تکثیر موجودات زنده بدون آمیزش جنسی ست. خبر شبیه سازی موفقیت آمیز نخستین حیوان پستاندار، در سال ۱۹۹۷ میلادی، موجب حیرت و شگفتی جهانیان شد و اذهان آن ها را به سمت اجرای این تکنولوژی در انسان کشاند. این مسئله، موجب صف آرایی موافقان و مخالفان و ایجاد بحث ها و مناقشاتی در حوزه های علمی، اخلاقی، اجتماعی، روانشناختی و حقوقی گردید. به رغم آنکه، موافقان از دستاورد های احتمالی اجرای تکنولوژی «شبیه سازی انسانی» خبر داده اند، مخالفان نیز به چالش های احتمالی آن استناد کرده اند. پژوهش حاضر، با روش توصیفی تحلیلی و با هدف واکاوی دلایل ارائه شده توسط موافقان و مخالفان این تکنولوژی نوظهور تنظیم شده است. پس از توضیح مختصری از مفاهیم پایه و فرآیند شبیه سازی، پیامد های اجرای این تکنولوژی بر انسان مورد ارزیابی قرار گرفته است. اگرچه به دلیل فهم ناصحیح بسیاری از مخالفان نسبت به شبیه سازی انسانی، بیشتر این دلایل، غیرقابل قبول و فاقد استدلال های قوی و کافی ست؛ ولی، ریسک بالای مرگ و بروز انواع اختلالات جسمی و روحی در موجودات شبیه سازی شده از مهمترین چالش های این فناوری ست که پاسخ قانع کننده ای در برابر آن ارائه نشده است.

کلیدواژه ها:

شبیه سازی انسانی ، انسان شبیه سازی شده ، پیامد های شبیه سازی