بررسی و ریختارشناسی کوبیسم پیشا کوبیسم در نگاره های ایرانی بر اساس دیدگاهی آیکونولوژیک

بیان مسئله : در این تحقیق با این دید که در تاریخ هنر ایران هنوز چه چیزهایی مهجور باقی مانده؟ مثلا عدم تعدد سبک شناسی، دغدغه خود را با غربی همطراز کردیم که پر از ایسم ها بود : سورئالیسم، امپرسیونیسم، فوتوریسم و.. که میتوان مدام بازخوانیشان کرد ولی در اینجا بیشترین نامی که جلوه گری میکند نقاشی مینیاتور-نگارگری کلاسیک ایرانیست و بحث نقاشی مدرن تر با عالم سقا-قهوه خانه ای، پست مدرن و انتزاعی های رنگ محور که نهایتا در آن با تاکید بر قدرتگیری مقطعی بعضی از شهرها، نام یکی بر آنها پیوست میگردد مثلا نگارگری مکتب هرات ولی وقتی از نامهای صرف یکباره که به عمد جدا افتادیم؛ دیدیم که شاید هنر ایرانی اصلا لازمه اش همین وحدتی بودن اضداد است؟ اگرچه در بطن خود که در آن واحد المانهایی ایرانی (مشرقی-اسلامی) را بر میتابد، تهی از سورئال یا کوبیسم هم نیست؟! و یا دلیلی نمی بینیم که آنها هم حتما ایرانیزه شوند.. هدف : فلذا در اهدافمان بعد از این مطروحه، سعی در خوانشی متفاوت از آثاری مقطعی بردیم تا ببینیم اعتبار صداقت کلام و تصویر ((آیکونولوژیک)) با ادارک ما در بالا، تا کجا جوانب پیشبردی دارد و مثلا ریختار کوبیسم در نقاشی ما پیش از حتی کشف خود واژه کوبیسم چیست؟! روش تحقیق : روش کار ما هم کتابخانه ای و میدانی بوده، توصیفی-تحلیلی است (کیفی). جمع بندی : فرجام نیز معتقدیم که با نظیر این تحقیقات، نقد هنر، نقدی کاربردی تر شود که همواره به دور از علم ننامند او را. امید که مفید واقع گردد.

کلیدواژه ها:

نگارگری ، کوبیسم ، ریختارشناسی ، آیکونولوژی ، روح هنر.