تاثیر دستگاه tdcs بر روی بیماران سکته مغزی

سکته مغزی یکی از بیماری های ناتوان کننده در جهان است که سومین عامل مرگ و میر در کشورهای در حال توسعه به شمار می آید [۳-۱]. با توجه به اینکه سکته مغزی بیماری سنین سالمندی و میانسالی است، بالا رفتن امید به زندگی موجب افزایش قابل توجه تعداد مبتلایان به سکته مغزی در ایران و سایر کشورهای جهان شده است. هدف عمده توان بخشی بیماران مبتلا به سکته مغزی، یادگیری حرکتی به منظور بهبود مهارت های حرکتی در بیمار است. یادگیری فرایندی شامل کسب تجربه یا تمرین است که به تغییرات نسبتا ثابتی در رفتار حرکتی منجر می شود و با عملکرد فرد تفاوت دارد. یکی از روش های جدید تحریک سلول های مغزی است که بدون درد و غیر تهاجمی انجام می شود. در این روش یک جریان الکتریکی مستقیم بسیار ضعیف (۱ یا ۲ میلی آمپر) که توسط باتری های کوچک تولید می شود، به نواحی خاصی از مغز فرستاده می شود و باعث می شود فعالیت سلول های مغز تعدیل و اصلاح شوند. این روش، در واقع نوعی اصطلاح عمومی بوده که به ترکیبی از روش های مختلف گفته می شود.

کلیدواژه ها:

سکته مغزی ، دستگاه tdcs ، سلول های مغزی