اثر بخشی ارزشیابی اعضای هیئت علمی در دانشگاه آزاد اسلامی واحد سلماس: الگوهای ارزشیابی درون گروهی و ارزشیابی های نوین و سنتی دانشجویی

هدف پژوهش حاضر بررسی میزان اثر بخشی الگوهای ارزشیابی درون گروهی، سنتی و نوین است. روش تحقیق به صورت نیمه تجربی و شامل دو گروه آزمایش و گروه کنترل است. در گروههای آزمایشی تکنیک های ارزشیابی درونی و ارزشیابی نوین دانشجویی بررسی شده و در گروه کنترل از روش سنتی ارزشیابی استفاده شده است. پژوهش به بررسی تأثیر متغیرهای مستقل بر متغیر وابسته پرداخته و ضمناً گروه های آزمایش با یکدیگر و با گروه کنترل مقایسه گردیدند. ابزار تحقیق، پرسشنامه در طرح لیکرت بوده و دارای 40 سوال پنج گزینه ای است. برای سنجش روایی، یک آزمون مقدماتی انجام شده و روایی سازه با توجه به تحلیل منطقی و آزمایشی بررسی شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه اساتید دانشگاه آزاد اسلامی واحد سلماس است. برای نمونه گیری از روش چند مرحله ای- طبقه ای استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق شامل 30 نفراز اساتید و 500 نفر از دانشجویان (تقریباً 10 کلاس) به صورت تصادفی طبقه ای از زیر رشته های گروههای فوق انتخاب شده است. برای توصیف داده ها از جداول و نمودارهای فراوانی، درصدها، میانگین، میانه و نما استفاده می ود. در بخش استنباطی با توجه به مستقل بودن گروهها و رتبه ای بودن داده ها، میزان اثر بخش ارزشیابی ها به صورت کمی با فرمول من ویتنی یو اندازه گیری شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که میزان زی آزمون یو برابر با 3/784 بوده و بیشتر از مقدار 2/58 جدول در سطح معنی داری 0/01 می باشد. این امر نشان می دهد که اثر بخشی روش نظارت و ارزشیابی درون گروهی بیشتر از روش نوین ارزشیابی دانشجویی بوده و میزان اثر بخشی روش سنتی ارزشیابی در حد بسیار پایین می باشد. مقوله های طراحی و تدوین درس، ارائه درس، اجرای فعالیتهای پژوهشی، ارزشیابی تدریس و روابط میان استاد و دانشجو با توجه به ارزشیابی اساتید توسط اعضای گروه در حد بسیار بالایی پیشرفت نموده است.