ارزیابی اثر دوره های تداخل علف های هرز بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت دانه ای در سطوح متفاوت نیتروژن

علف های هرز از مهمترین عوامل کاهش دهنده رشد و عملکرد گیاهان زراعی است که در این میان رقابت برایعناصر غذایی به ویژه نیتروژن از اهمیت خاصی برخوردار است. پژوهش حاضر به صورت یک آزمایش در قالباسپلیت پلات بر پایهی طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در یک مزرعه تحقیقاتی واقع در منطقه بهاراستان همدان در سال ۱۳۹۴ اجرا شد. سه سطح نیتروژن ۶۰، ۱۲۰ و ۱۸۰ کیلوگرم در هکتار از منبع اوره در کرتهای اصلی و ۱۰ دوره ی تداخل علف های هرز در دو سری در کرت های فرعی قرار گرفتند. در سری اول کرتها از ابتدای فصل رشد تا مراحل فنولوژیکی ۴، ۷، ۱۱ و ۱۳ برگی ذرت، عاری از علف های هرز شدند و پس از آن اجازه آلودگی محصول توسط علف های هرز داده شد. در سری دوم، به علف های هرز اجازه آلوده کردن محصول در دوره های مربوطه داده شد و پس از آن وجین تا آخر فصل رشد اعمال شد. نتایج حاصل نشان دادکه افزایش طول دوره تداخل علف های هرز، تعداد دانه در بلال، تعداد ردیف در بلال، وزن هزار دانه، عملکرددانه، عملکرد بیولوژیکی، شاخص برداشت، وزن بلال، طول بلال، ارتفاع بوته، وزن خشک تک بوته، درصدپروتئین و شاخص کلروفیل را کاهش داد. آلودگی محصول به علفهای هرز در کل دوره رشد، عملکرد دانه،عملکرد بیولوژیکی، تعداد دانه در بلال، تعداد دانه در ردیف و وزن هزار دانه را کاهش داد. در مرحله ی اندازهگیری کلروفیل که همزمان با شروع گلدهی بود، میزان کلروفیل برگ ها با افزایش سطوح نیتروژن افزایش یافت.همچنین به طور کلی با افزایش طول دوره ی آلوده به علف های هرز، میزان کلروفیل برگ ها کاهش نشان داد.برای سطوح نیتروژن ۶۰ ، ۱۲۰ و ۱۸۰ کیلو گرم در هکتار، باید علف های هرز به ترتیب پس از حدود ۸ ، ۱۴، ۱۶ روز پس از سبز شدن ذرت حذف شوند. وزن خشک علف های هرز معیاری مناسب تر و کاربردی تر نسبت به تعداد علف های هرز به شمار می رود.

کلیدواژه ها:

ذرت ، نیتروژن ، تداخل علف های هرز ، عملکرد