باغ - سنگرهاى شیراز، در جنگ جهانى اول

هر چند در حقیقت، آن چه به راستى موجب افتخار و اشتهار شیراز است، گلستان و بوستانى است که یکى از شایسته ترین فرزندان این شهر، استاد مسلم ملک سخن، سعدى شیرازى فراهم آورده و خود به درستى در وصف آن گفته است چه کار آیدت ز گل طبقى از گلستان من ببر ورقى گل همین پنج روز و شش باشد وین گلستان همیشه خوش باشداما بى تردید، صبحگاهان که آنسودا زده باد بهار در گلستان هاى شیراز عنبر سرشت مى خرامید و شمیم عطرآگین نسیم سحرى، مشام او را نوازش مى داد، جلوه عروسان چمن، آن کمال پوى جمال پسند را به وجد مى آورد و بر لطافت طبعش مى افزود بامدادى که تفاوت نکند لیل و نهار خوش بود دامن صحرا و تماشاى بهار راستى را با چه کلامى زیباتر از سخن سعدى مى توان باغ را در بهار به وصف نشست باد صبا را گفته تا فرش زمردى بگسترد و دایه ابر بهارى را فرموده تا بنات نبات در مهد زمینبپرورد. درختان را به خلعت نوروزى قباى سبز ورق در بر گرفته و اطفال شاخ را به قدوم موسم 2.«... ربیع، کلاه شکوفه بر سر نهادهدرست است که حتى پیش از هبوط آدم، سروده هاى روح نواز رند پاکباز شیراز، زینت بخش اوراق دفاتر گل هاى بهشت بود شعر حافظ در زمان آدم اندر باغ خلد دفتر نسرین و گل را زینت اوراق بود و حافظ از زبان عشق با گوش جان شنیده بود که، عرش نشینان اشعار آبدار او را مرور مى کنند و به حافظه ى خویش مى سپارند وقت صبح از عرش مى آمد خروشى، عشق گفت قدسیان گویى که شعر حافظ از بر مى کنند