تبلور اندیشه ی وحدت مبنای زیبایی شناسی و کمال گرایی درمعماری بوم گرای بیابانی ایران

شرایط اقلیمی جغرافیای محیطی و آموزه های دینی حاکم برمناطق کویری تاثیر بسزایی درشکل گیری مبادی معماری و هنر این مناطق داشته و هدف غایی و کمال گرایی معماری آن را جهت می بخشد معماری مبتنی برسنت این مناطق که دریک فرایند تجریدی از مفهوم تا کالبد دربستر دیدگاه فلسفی برخاسته از شرایط محیطی و آموزه های دینی شکل میگیرد تابع نگرش معنوی و عرفانی خاصی نسبت به حقیقت هستی و عالم است و بدنبال آن است تا دریک بیان رمزی دستیابی به تعادل و وحدت را جستجو نماید این نگرش کمال گرا مبانی زیبایی شناسی حاکم برعرصه هنر و معماری را با تقدم معنا برکالبد و با ارایه اصل شفافیت جهت می بخشد اصلی که از یک اصل مهم هستی شناسی نشات می گیرد و موید روند کلی حرکت از ماده به معناست تعامل میان ماده زمان مند و اصل شفافیت موجب برقراری رابطه ایمناسب میان صورت و معنا شده که با بکارگیری عامل نظم یعنی هندسه تعادل ذهنی بصری و پویایی فضایی مکان را درزاویه دید موجب می گردد بدین ترتیب با پیوستگی فضایی به تعادل رسیده و اندیشه وحدت را متبلور می سازد.

کلیدواژه ها:

اصل شفافیت ، تعادل بصری ، تعادل ذهنی ، پویایی فضایی ، زیبایی معنایی