معرفی روش موثر کاهش آلودگی قارچی در پرورش کنه شکارگر Amblyseius swirskii (Athias-Henriot)(Acari:Phytoseiidae)

کنه شکارگر Amblyseius swirskii (Athias-Henriot) یکی از رایج ترین عوامل کنترل بیولوژیک برای کنه تارتن دونقطه ای، سفید بالک گلخانه و تریپس پیاز در گلخانه ها می باشد که به طور گسترده ای در محصولات گلخانه ای جهان بکار می رود. اهمیت این مطالعه تسهیل در پرورش انبوه شکارگر فوق بوده است. برای پرورش انبوه این شکارگر از بستر پرورشی همراه با تخم ها، مراحل پورگی و کنه های بالغCarpoglyphus lactis Linnaeus (کنه میوه خشک) در شرایط دمایی C °۱± ۲۵  ، رطوبت نسبی RH %  ۵ ± ۷۵ و دوره نوری L:D ,h ۸ : ۱۶ استفاده شد. یکی از مهم ترین موانع پرورش کنه شکارگر، آلودگی محیط پرورشی به قارچ هایی نظیر Rhizopus، Aspergillus و Penicillium می باشد که باعث تجزیه محیط پرورشی و به تبع آن مرگ کنه میوه خشک و کنه شکارگر در محیط پرورش می شود. به منظور بررسی کارآیی پنج ترکیب در کنترل قارچ ها، آزمایشی با دوازده تیمار در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار انجام شد. از بستر پرورشی (۸۰۰ گرم آرد سنجد، ۱۹۵ گرم سبوس گندم، ۵ گرم گرده نخل) به علاوه یک گرم از ترکیبات: تبوکونازول، جوش شیرین (بی کربنات سدیم)، کالیبان (بی کربنات پتاسیم)، کیتوزان و کاربندازیم و در تیمارهایی مخلوط دو ترکیب، از هر جزء نیم گرم استفاده شد. بین کاهش شدت آلودگی به قارچ و افزایش جمعیت کنه طعمه و کنه شکارگر همبستگی مثبت مشاهده شد. از بین ترکیبات مختلف، کاربرد قارچ کش تبوکونازول به میزان یک گرم در هزار گرم بستر، بهترین اثر را در کنترل قارچ ها داشت. هرچند ترکیباتی مانند بی کربنات سدیم  و بی کربنات پتاسیم تاثیر کمتری داشتند ولی  به علت غیر سمی بودن گزینه های مناسبی می باشند.

کلیدواژه ها:

پرورش انبوه ، قارچکش ، Amblyseius swirskii ، Carpoglyphus lactis