نوع، میزان و علل آسیبهای ورزشی در ورزشکاران رزمیکار نخبه

سال انتشار: 1390
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,164

فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SPORTIAU01_239

تاریخ نمایه سازی: 29 مهر 1391

چکیده مقاله:

هدف از پژوهش حاضر، نوع، میزان و علل آسیبهای ورزشی در ورزشکاران رزمیکار نخبه بود . به همین منظور تعداد 63 n= ورزشکار که در رشتههای کونگفو، تکواندو، کاراته و ووشو لیگ 1 و لیگ برتر کشور کهدر سال 1765 در مسابقات کشوری شرکت کرده بودند، در این تحقیق حضور داشتند. پرسشنامه بین کلیه نمونهها توزیع و در نهایت تعداد 37 n= پرسشنامه عودت و مورد استفاده قرار گرفت . در تحقیق حاضر از فرم گزارشآسیب فولر و پرسشنامه جمعیت شناختی استفاده گردید. به منظور تجزیه و تحلیل دادهها از روشهای آمار توصیفی و استنباطی )آزمون خیدو( استفاده شد. نتایج نشان داد که عدم آمادگی بدنی 47/9 ماهیت رشته 39/7 و گرم نکردن 21/9 درصد بیشترین علل آسیب در بین رزمیکاران بوده است. گرفتگی عضلانی ) 73 درصد(، کوفتگی 32/6 درصد و استرین 15/2 درصد( بیشترین نوع آسیبهای وارد شده در رزمیکاران بوده است همچنین توزیع آسیبهای ورزشی را نشان میدهد. ناحیه سر و صورت با 69/6 درصدبطورمعناداری بیشترین>5/ آسیب را به خود اختصاص داده است ) 50 p (. بنابراین، بر اساس یافته های تحقیق حاضر و تحقیقات مشابه عدم آمادگی بدن و ناکافی بودن میزان و کیفیت برنامههای تمرینی مهمترین دلایل بروز آسیب در رشته های رزمیمی باشد. لذا مربیان و دست اندرکاران تیم های رزمی بویژه در سطوح ملی و در رده های مختلف خصوصا نوجوانان و جوانان که به علت تجربه پایین درصد آسیب پذیری بیشتری دارند ، باید از روش های اصولی گرم کردن وهمچنین کاربرد روش های علمی تمرین از بروز آسیب دیدگی جلوگیری نمایند . قابل ذکر است که شروع فعالیت های رقابتی پیش از عدم بهبود کامل و رهایی از آسیب دیدگی می تواند از مهمترین عوامل موثر بر آسیبدیدگی رزمی کاران باشد که باید در تحقیقات آینده مورد بررسی قرار گیرد

نویسندگان

علی چورلی

عضو هیات علمی مجتمع آموزش عالی گنبد کاووس

حمیدرضا قزلسفلو

عضو هیات علمی مجتمع آموزش عالی گنبد کاووس

علی مصطفی لو

هیات علمی دانشگاه آزاد مینودشت