جانشینی کشورها در زمینه «حق جبران خسارت» در رویه دیوان بین المللی دادگستری

انتقال حق جبران خسارت به مثابه یکی از پیامدهای جانشینی کشورها، هماره معرکه تضارب نظر بوده است. در این میان، دیوان بین­المللی دادگستری، آرائی صادر کرده است که به اقتضای رسیدگی خود، متضمن این موضوع نیز است که تدقیق در آن­ها را بایسته می­دارد. نوشتار پیش­رو از رهگذر واکاوی آراء دیوان بین­المللی دادگستری تبیین کرده که رکن قضایی سازمان ملل متحد، طی چهار قضیه مربوط به وضعیت­های اسلواکی، نائورو، نامیبیا (آفریقای جنوب غربی) و تی­مور شرقی فرصت داشته است تا به موضوع یادشده نظر بیافکند که در این راه، رویکردی محتاطانه اتخاذ کرده است تا در مسیر توسعه تدریجی، پا را از آن حد که باید، فراتر ننهد. جستار حاضر ثابت کرده است که رویه محکمه نام برده، به رغم محافظه­کاری که داشته است، به هیچ وجه، موید عدم انتقال حق جبران خسارت از کشور پیشین به کشور جانشین دانسته نمی­شود. تحلیل این رویه دیوان، موضوع نوشتار پیش روست.

کلیدواژه ها:

دیوان بین المللی دادگستری ، حق جبران خسارت ، جانشینی کشورها ، مسئولیت بین المللی ، توسعه تدریجی حقوق بین الملل