اثربخشی آموزش گروهی تحلیل رفتارمتقابل بر تاب آوری و پرخاشگری زوجین ناسازگار

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش گروهی تحلیل رفتار متقابل بر تاب آوری و پرخاشگری زوجین ناسازگار مراجعهکننده به کلینیک مشاوره اندیشه شهرستان یزد بود. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعهآماری پژوهش شامل ۳۹۶ زوج مراجعه کننده به کلینیک در سال ۱۳۹۵ بودند که از بین آنها ۹۰ نفر که به فراخوان محقق پاسخ مثبت دادندبه عنوان نمونه انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش گروه زنان (۳۰ نفر) و گروه مردان (۳۰ نفر) و یک گروه کنترل (۳۰ نفر مردو زن) قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه ی تاب آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳) و آزمون پرخاشگری اهواز (۱۳۷۹) بود. از هر ۳ گروهپیش آزمون گرفته شد، سپس به دو گروه آزمایش ۹ جلسه آموزش گروهی تحلیل رفتار متقابل ارائه شد، اما روی گروه کنترل هیچ مداخله ایصورت نگرفت، سپس از هر ۳ گروه پس آزمون گرفته شد. داده های پژوهش با استفاده از روش آماری کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند، نتایجبدست آمده از پژوهش نشان داد تاب آوری و پرخاشگری در گروه های آزمایش که تحت آموزش گروهی تحلیل رفتار متقابل قرار گرفته بودند باگروه کنترل تفاوت معناداری دارد (P<۰/۰۵) . بنابراین می توان از آموزش گروهی تحلیل رفتار متقابل جهت افزایش تابآوری و کاهش پرخاشگریزوجین استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

پرخاشگری ، تاب آوری ، تحلیل رفتار متقابل ، زوجین ناسازگار ، آموزش گروهی