تاثیر آموزش سبک زندگی سالم بر سازگاری تحصیلی و رضایت شغلی کارکنان

هدف: پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش سبک زندگی بر سازگاری و رضایت شغلی کارکنان انجام گرفت.روش: روش پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی بود . جامعه ی آماری آن شامل کلیه کارکنان دولتی شهرمرودشت بود که از این جامعه ی آماری تعداد ۳۰ نفر به صورت هدفمند به عنوان آزمودنی های تحقیق انتخابگردیده و به صورت تصادفی ساده در یک گروه کنترل و دو گروه آزمایش قرار داده شدند. برای گروه آزمایشآموزش سبک زندگی سالم مداخلات در جلساتی ۱۲ گانه انجام شد. ابزار گردآوری داده های تحقیق در مرحلهپیش آزمون و پس آزمون دو پرسشنامه ی استاندارد رضایت شلغی و پرسشنامه سازگاری بود که روایی و پایایی هردو پرسشنامه در تحقیقات پیشین و این تحقیق مورد بررسی قرار گرفته و تائید شده است. تجزیه و تحلیلداده های تحقیق نیز توسط نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ و با استفاده از تحلیل کوواریانس و مانکوا انجام گردید. یافته ها: نتایج نشانگر آن بود که آموزش سبک زندگی سالم می تواند میزان سازگاری و رضایت شغلی افراد درشرایط نامطلوب را بهینه نموده و افزایش دهد. بنابراین می توان پذیرفت که آموزش سبک زندگی سالم به عنوانیک روش علمی بر سازگاری کارکنان و رضایت شغلی تاثیرگذار است.نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش می توان برنامه آموزشی سبک زندگی را روش موثری برایارتقاء سازگاری و رضایت شغلی کارمندان تلقی کرد؛ و آن را برای افزایش رضایت شغلی این افراد توصیه نمود.

کلیدواژه ها:

رضایت شلغی ، سازگاری ، سبک زندگی سالم