اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر خوددلسوزی در نوجوانان مبتلا افسردگی اساسی

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر بخشی درمان شناختی رفتاری در افزایش خوددلسوزی نوجوانان با افسردگی اساسی انجام پذیرفت. اینپژوهش از نوع مطالعات آزمایشی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل باگمارش تصادفی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شاملکلیه دانش آموزان پسر دارای نشانه های افسردگی دوره دوم متوسطه منطقه ۱۵ شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ بود. تعدادنمونه مورد نیاز در این پژوهش با توجه به طرح پژوهش و با روش نمونه گیری در دسترس، ۴۰ نفر محاسبه شد. در این مرحله پرسشنامههای خوددلسوزی نف (۲۰۰۳) به عنوان پیش آزمون از هردو گروه آزمایش و کنترل گرفته شد سپس گروه آزمایش ۱۰ جلسه برنامه درمانشناختی رفتاری را دریافت کردند، پس ازپایان ۱۰ جلسه ، از هردوگروه پس آزمون گرفته شد. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیلکوواریانس استفاده گردید.داده ها حاکی از تفاوت معنادار گروه آزمایش و کنترل در خوددلسوزی، بود.نتایج پژوهش درمان شناختی رفتاریرا به عنوان یکی از روش های حمایتی در افزایش خوددلسوزی در نوجوانان دارای افسردگی اساسی نشان داد.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی رفتاری ، خوددلسوزی ، افسردگی اساسی