ویژگی های تربیت اجتماعی کودک از منظر پست مدرنیسم

دوران کودکی دورانی حساس در شکل گیری تربیت و دوره ی تمهید برای ورود به اجتماع به عنوان شهروندان آینده محسوب می شود،لذا تربیت اجتماعی کودک از جمله ساحت های خاص تربیتی است که به نظر می رسد لازم است بیشتر مورد توجه قرار گیرد. از آنجا کهدر شرایط کنونی با پیشرفت فناوری های نوین ارتباطی، بسط اندیشه های گوناگون در سراسر جهان با سرعت و سهولت بسیاری صورتمی گیرد، و به گونه ای این بی مرزی فرهنگی، ناظر بر رویکردهای پست مدرنیستی است، لذا تمرکز پژوهش حاضر بر تصریح نگاه پستمدرنیستی در این زمینه است. به این منظور به تحلیل مفهوم تربیت اجتماعی کودک و ویژگی های آن برای دوره کودکی از منظر پستمدرنیسم پرداخته ایم. این پژوهش از منظر هدف جزو پژوهش های بنیادی است و با روش تبیینی- تحلیلی انجام شده است. یافته های پژوهش حاکی از آن است که پست مدرنیسم برنامه ی واحد و یکپارچه برای تربیت ندارد و تربیت اجتماعی در روابط بین افراد و از طریقگفتمان حاصل می شود. زیرا این مکتب به زبان، تعامل، بازی های زبانی و فرهنگ اهمیت می دهد هم چنین با توجه به دیدگاه کثرتگرایانهی آن، نمی توان هویت واحد و یکپارچه برای انسان تصور کرد، اعتقاد به هویت های پاره پاره و چندگانه امکان ارائه برنامه ای واحدبرای تربیت اجتماعی کودکان به عنوان شهروندان آینده اجتماع، را نفی می نماید.

کلیدواژه ها:

تربیت اجتماعی ، کودک ، پست مدرنیسم