تعیین رابطه اجتناب تجربه ای و اعتیاد به تلفن هوشمند با رفتارهای خودآسیبرسان در نوجوانان شهر کرمان

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه اجتناب تجربه ای و اعتیاد به تلفن هوشمند با رفتارهای خودآسیب رسان درنوجوانان شهر کرمان بود. جامعه پژوهشی ما کلیه نوجوانان ۱۱ تا ۱۸ ساله شهر کرمان در سال ۱۴۰۱ بود. با توجهبه معیارهای ورود و خروج و احتمال کاهش حجم نمونه، در پژوهش حاضر نمونه مورد نظر ۱۷۷ نفر در نظرگرفته شد.روش انتخاب آزمودنی از طریق آنلاین و در دسترس بود .ابزارهای مورد استفاده پرسشنامه اجتنابشناختی سکستون و داگاس ۲۰۰۷ ، رفتارهای خودآسیب رسان سانسون و همکان ۱۹۹۸ و اعتیاد به تلفن هوشمند کوهی ۲۰۰۹ بود. از ضریب همبستگی پیرسون منظور تحلیل داده ها استفاده شد. بین اجتناب تجربه ای و رفتارهای خودآسیب رسان رابطه معکوس و معنادار وجود دارد. اعتیاد به تلفن هوشمند نیز تنها میان اجتنابتجربه ای و رفتارهای خودآسیب رسان رابطه مثبت و معنادار دارد

کلیدواژه ها:

اعتیاد به تلفن هوشمند ، اجتناب تجربه ای ، رفتارهای خودآسیب رسان