تاثیر مدیریت بر کوچک سازی سازمان

مدیریت از دو تحول بنیادی یعنی کوچک سازی و توسعه فناوری حاصل شده است .امروزه کوچک سازی یکی از مشهورترین استراتژیهای مدیریتی می باشد با این وجود مهم ترین سوالی که دراین زمینه مطرح شده این است که آیا کوچک سازی می تواند سبب بهبود عملکرد سازمان گردد یا خیر؟گرچه بسیاری از پژوهشگران معتقدند که کوچک سازی باعث بهبود عملکرد کارکنان می باشد اما اثرات منفی مادی و معنوی زیادی برای کارکنان گذاشته و باعث ناهنجاری اجتماعی شده است .کارکنان زمان ترک شرکت دانشی که طی سالها آموخته اند را با خود می برند این امر سبب شد که مدیران ،راهبرد مدیریت دانش را اتخاذ نمایند تا کارکنان دانشی که برای آیند شرکت مفید هستند را حفظ نمایند.شرکت ها به منظور کاهش هزینه ،ارتقا کارآیی و حفظ سطح قابل قبول سودآوری اقدام به کوچک سازی می نمایند.سازمانها در اجرای پروژه کوچک سازی نباید منفعل باشند بلکه باید رویکردی فعال داشته باشند.در استراتژی کوچک سازی فعال، سازماندهی مجدد سازمان در جهت افزایش کارآیی و کسب سهم بازار است اما در رویکرد منفعل کوچک سازی به واسطه وجود مشکلات مالی صورت می پذیرد.در این پژوهش به بررسی ادبیات مرتبط با موضوع و مطالعه تطبیقی متون موجود ،پیرامون کوچک سازی سازمان می پردازیم و سپس چارچوبی نظری جهت بررسی کوچک سازی سازمان ایجاد می گردد و همچنین نقاط ضعف و قوت کوچک سازی سازمانها شناسایی می شوند.درنهایت راهکاری یرای تدوین وضع مطلوب جهت کوچک سازی سازمان ارائه می گردد.

کلیدواژه ها:

کوچک سازی ، تحول بنیادی ، سودآوری ، کارکنان دانشی ، اثرات منفی .