بررسی عملکرد دو روش بازیابی محلی و سراسری در مدیریت اختلال برنامه اولیه پهلوگاه

دسته ای از مسائل برنامه ریزی بندرها که موردتوجه مقاله ها و پژوهش های زیادی قرارگرفته است، مسائل برنامه ریزی پهلوگاه است. برنامه ریزی پهلوگاه شامل دو زیر مسئله می شود؛ مسئله تخصیص پهلوگاه و مسئله تخصیص جرثقیل اسکله. این مقاله قصد دارد با ادغام این دو زیر مسئله در قالب یک مدل ریاضی، برنامه بهینه پهلوگاه را برنامه ریزی کند. برای حل مدل ریاضی برنامه ریزی پهلوگاه، از دو الگوریتم بهینه سازی کلونی مورچگان و جستجوی ممنوعه استفاده می شود. از طرفی، برنامه پهلوگاه در یک محیط دارای اختلال قرار دارد؛ به این معنی که در حین اجرای برنامه ممکن است اتفاقات غیرقابل پیش بینی رخ دهد که اجرای برنامه اولیه پهلوگاه را با مشکل مواجه کند. این اتفاقات غیرقابل پیش بینی اصطلاحا با عنوان اختلال شناخته می شوند که می تواند هزینه های مضاعفی را به بندر تحمیل کند و یا حتی برنامه اولیه پهلوگاه را غیرقابل اجرا کند. به همین دلیل تمرکز این مقاله بر روی بازیابی برنامه اولیه پهلوگاه در شرایط وقوع اختلال قرار گرفته است. بازیابی برنامه اولیه پهلوگاه با دو روش کلی انجام می گیرد؛ بازیابی سراسری و بازیابی محلی. در این مقاله دو روش بازیابی سراسری و محلی با هم مقایسه می شوند تا روشی که عملکرد بهینه در بازیابی برنامه اولیه پهلوگاه دارد شناسایی شود. نتایج این مقاله نشان می دهد که روش بازیابی محلی در مدت زمان کم تری به پاسخ های بهتری منتج می شود. در این مقاله برای اعتبار سنجی مدل ها و روش های بازیابی، از داده های ورود و خروج کشتی ها در بندر شهید رجایی استفاده می شود.

کلیدواژه ها:

بازیابی برنامه اولیه پهلوگاه ، بازیابی سراسری ، بازیابی محلی ، برنامه ریزی پهلوگاه ، مدیریت اختلال