مقدمه ای بر مفهوم انسجام اکولوژیکی و ویژگی های شاخص مناسب برای کمی سازی آن به عنوان پیش زمینه کاربرد در اکوسیستم های زاگرس

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 53

فایل این مقاله در 19 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NRSTZAGROS03_020

تاریخ نمایه سازی: 13 خرداد 1402

چکیده مقاله:

سیستم های اکولوژیک (اکوسیستم ها) شامل مولفه های پیچیده زیستی و غیرزیستی هستند که درک و اندازهگیری آنها را بسیار مشکل می سازد. اما به هرحال سیاستگزاری و انجام اقدامات مدیریتی موثر برای آنها نیاز به اطلاعات از وضعیت ، شرایط و روندهای موجود و آینده آنها دارد. مجموعه مولفه ها، شرایط و روندهای اکوسیستم ها را می توان تحت عنوان انسجام اکولوژیکی اکوسیستم تعریف نمود و یک شاخص انسجام اکولوژیکی مناسب می تواند ابزار مفیدی برای سیاستگزاران و مدیران اکوسیستم باشد. یک شاخص ایده آل انسجام اکولوژیکی باید جامع و چند مقیاسی ، براساس تاریخ طبیعی اکوسیستم ، مرتبط و مفید باشد. همچنین قادر باشد ملاحظات مربوط به اکوسیستم های آبی و خشکی را به طور همزمان تلفیق نماید، انعطافپذیر و قابل سنجش باشد. اگر بتوان شاخص یا مجموعه شاخص هایی با این ویژگی ها توسعه داد، می توان بر اساس آن، شرایط اکوسیستم را به گونه ای جمع بندی و ارائه نمود و تغییرات آن را در طول زمان ردیابی نموده و از اطلاعات حاصل در راستای تصمیم گیریهای مدیریتی و محیط زیستی در مناطق اکولوژیک مختلف از جمله زاگرس استفاده نمود.

نویسندگان

علی جعفری

دانشیار گروه محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین، دانشگاه شهرکرد