چگونگی برطرف کردن مشکلات افراد خوابگاهی با ایجاد روابط عاطفی مناسب در میان آن ها در افراد خوابگاهی شهر اراک

هدف پژوهش حاضر چگونگی برطرف کردن مشکلات افراد خوابگاهی با ایجاد روابط عاطفی مناسب در میان آن ها در افراد خوابگاهی شهر اراک بود. روش تحقیق از حیث هدف کاربردی و از نوع روش آزمایشی بود. طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل یکی از طرحهای آزمایشی است. برای انجام این پژوهش، یک گروه آزمایش ۱۵) نفری) و یک گروه کنترل ۱۵) نفری) در نظر گرفته شد که در گروه آزمایش ۱۵) نفر) از افراد همان خوابگاه مورد آموزش مهارتهای زندگی خوابگاهی تحت نظارت روانشناس قرار گرفتند. جامعه آماری جامعه آماری این پژوهش را کلیه افراد خوابگاهی ساکن در خوابگاه های دولتی و خودگردان سطح شهر اراک در سال ۱۴۰۱ تشکیل دادند. یک خوابگاه به عنوان گروه کنترل و خوابگاه دیگر بهعنوان گروه آزمایش انتخاب شدند. افراد هر دو خوابگاه شامل حدودا ۲۰۰ نفر بودند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه های محقق ساخته مشکلات خوابگاه و رابطه عاطفی میان آن ها بودند. داده ها با استفاده از آزمون کوواریانس و همبستگی پیرسون تحلیل شدند. نتایج نشان داد که ضریب همبستگی پیرسون بین مشکلات خوابگاهی و رابطه عاطفی((-۰/۴۹۸ بود که بین مشکلات خوابگاهی و رابطه عاطفی رابطه منفی و معناداری وجود دارد. یعنی با افزایش مشکلات خوابگاهی رابطه عاطفی میان آنها کاهش مییابد. همچنین بین دو گروه آزمایشی و کنترل در متغیر مشکلات خوابگاهی در پسآزمون (p=۰/۰۲۸) و (F=۷/۱۱۸) و در متغیر رابطه عاطفی در پس آزمون (p=۰/۰۲۰) و (F=۸/۸۲۱) تفاوت معناداری وجود دارد. پس با اطمینان ۹۵ درصد میتوان گفت آموزش مهارتهای زندگی خوابگاهی بر حل مشکلات خوابگاهی و ایجاد رابطه عاطفی مناسب تاثیر دارد. در واقع با شناخت و تشخیص مشکلات افراد خوابگاهی آموزش مهارتهای زندگی موجب حل این مشکلات و از طرفی بهبود روابط عاطفی میان آنها شد. و در نهایت ضریب همبستگی پیرسون بین مشکلات خوابگاهی و رابطه عاطفی((۰/۳۹۸ را نشان داد. با توجه به تاثیر آموزش مهارت های زندگی خوابگاهی بر حل مشکلات خوابگاهی رابطه عاطفی میان آن ها بهبود یافت.

کلیدواژه ها:

خوابگاه ، مشکلات خوابگاهی ، روابط عاطفی