بررسی تجربه زیسته دانش آموزان افغانستانی در تعاملات و ارتباطات درون مدرسه ای در دوره متوسطه اول

پژوهش حاضر یک پژوهش کیفی با هدف شناسایی و فهم تجربه زیسته دانش آموزان افغانستانی از تعاملات و ارتباطات درون مدرسه ای در دوره متوسطه است که با استفاده از روش پدیدارشناسی انجام گرفته است. روش نمونه گیری در این پژوهش روش نمونه گیری هدفمند است که در مطالعات پدیدارشناسی بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد. بدین منظور، داده ها از طریق مصاحبه نیمه ساختاریافته با ۱۲نفر از دانش آموزان افغانستانی که در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ در مدارس متوسطه دوره اول در منطقه ۷ تهران در حال تحصیل بودند، به دست آمد. به این ترتیب که با ۱۰ نفر مصاحبه به عمل آمد و در مصاحبه دهم نکته جدیدی یافت نشد ولی برای اطمینان، پژوهشگر مصاحبه را تا نفر دوازدهم ادامه داد تا از به حد اشباع رسیدن، اطمینان حاصل نماید. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل مصاحبه عمیق نیمه ساختاریافته، ژورنال نویسی، مشاهده میدانی و یادداشت برداری بود. یافته­ها با استفاده از روش ون منن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته­ها بیانگر آن است که حقایقی نظیر تحقیر دانش آموزان افغانستانی، رفتارهای تبعیض آمیز برخی معلمان نسبت به دانش آموزان افغانستانی، خودسانسوری، وجود دو دستگی میان دانش آموزان، به حاشیه رانده شدن، درجه دوم تلقی شدن، دیده نشدن و سکوت اجباری در میان دانش آموزان افغانستانی به دست آمد. برای بررسی روایی و اعتبار پژوهش از روش بررسی متخصصان، اجماع داده­ها به معنای استفاده از منابع چندگانه داده ها و اجماع روش شناسی یعنی استفاده از دو روش یا بیشتر در این پژوهش بهره برده شده است.

کلیدواژه ها:

آموزش ، تجربه زیسته ، تعامل و ارتباط ، دانش آموزان افغانستانی ، دوره متوسطه اول