بررسی نقش تاب آوری، خودکارآمدی و امیدواری در پیش بینی شادکامی (مورد مطالعه: دانش آموزان پایه ششم ابتدایی شهر سردشت)

پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش تاب آوری، خودکارآمدی و امیدواری در پیش بینی شادکامی دانش آموزان پایه ششم ابتدایی شهر سردشت انجام گرفت. روش پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر و دختر پایه ششم ابتدایی شهر سردشت در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۲ بود. تعداد ۲۷۲ دانش آموز (۱۳۲ پسر و ۱۴۵ دختر) در پژوهش حاضر شرکت داشتند که به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسش نامه شادکامی آکسفورد، پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون، پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شوارتز و مقیاس امید اشنایدر بود. داده های پژوهش با نرم افزار SPSS و روش آماری همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج بدست آمده در این پژوهش نشان داد که بین خودکارآمدی با شادکامی (۴۱/۰=r)، و تاب آوری با شادکامی(۴۰/۰=r)، و امید با شادکامی (۳۸/۰=r) و مولفه های آن (تفکر عاملی با شادکامی(۳۱/۰=r)، و تفکر راهبردی با شادکامی (۳۰/۰=r) رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین نتایج پژوهش نشان داد که هر سه متغیر تاب آوری، خودکارآمدی و امیدواری توانستند روی هر رفته ۲۰ درصد از واریانس شادکامی را به صورت معنادار پیش بینی کنند.

کلیدواژه ها:

شادکامی ، تاب آوری ، خودکارآمدی ، امیدواری