روابط آبی درختان مرکبات در پاره خشکیدگی ناحیه ی ریشه و کاربرد هم زمان آن با سایه اندازی

تغییر اقلیم و افزایش روزافزون مصرف آب همراه با کمبود آن سبب افت تولیدات گیاهی می­شود. از این­رو گزینش مدیریت­های کارآمد مصرف آب هم­چون کم آبیاری و سایه اندازی روی گیاه می­تواند تا اندازه­ای در بهبود این کاستی­ها کمک کند. در کم آبیاری به روش پاره خشکیدگی ناحیه ریشه (PRD) بخشی از ریشه ها آبیاری و بخشی دیگر خشک نگهداشته می شوند. این آزمایش با پنج تیمار شامل آبیاری کامل (FI) و پاره خشکیدگی ناحیه ریشه به میزان ۵۰ (PRD۵۰) و ۷۵ (PRD۵۰) درصد آبیاری کامل در دو حالت بی و با سایه اندازی (SHPRD۵۰ و SHPRD۷۵) روی درختان مرکبات در پژوهشکده مرکبات و میوه های نیمه گرمسیری (رامسر) انجام شد. آزمون مقایسه میانگین ها به روش توکی برای رسانایی روزنه، گنجایش نسبی آب برگ، پتانسیل آب ساقه و دمای برگ در تیمارهای مختلف و نیز تجزیه رگرسیونی روابط بین هریک از آن ها و تفاوت فشار بخار برگ به هوا انجام شد. نتایج آن ها نشان داد که رسانایی روزنه و گنجایش نسبی آب در آبیاری کامل و دو تیمار پاره خشکیدگی ریشه ۷۵ درصد (با و بی سایه اندازی) بیش تر از دو تیمار پاره خشکیدگی ریشه ۵۰ درصد بود. همچنین پتانسیل آب ساقه پاره خشکیدگی ۷۵ درصد با سایه اندازی، بیش از تیمار پاره خشکیدگی ۵۰ درصد بود. دمای برگ در برخی از اندازه گیری های پیش از آبیاری در تیمارهای تنش آبی ۵۰ درصد به طور معنی داری بیشتر بود. کم آبیاری عملکرد در تیمار پاره خشکیدگی ۵۰ درصد را کاهش ولی مواد جامد محلول در تیمارهای پاره خشکیدگی ۵۰ و ۷۵ درصد را افزایش معنی دار داد. سایه اندازی عملکرد و اندازه میوه را افزایش داد. البته تنها از نظر قطر میوه تفاوت تیمارهای پاره خشکیدگی ۷۵ درصد با سایه اندازی و پاره خشکیدگی ۵۰ درصد معنی دار بود.

کلیدواژه ها:

آبیاری پاره خشکیدگی ریشه ، سایه اندازی ، کم آبیاری