اثربخشی گروه درمانی بین فردی بر بهزیستی روان شناختی در زنان مبتلا به پرخوری عصبی

زمینه و هدف: اختلال پرخوری عصبی عبارت از دوره های مکرر پرخوری (مصرف مقدار زیادی غذا در مدت زمان کوتاه مثلا کمتر از دو ساعت، به طور متوسط یک بار در هفته در سه ماه گذشته) بدون استفاده منظم از رفتارهای جبرانی نامتناسب کنترل وزن است این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی گروه درمانی بین فردی بر بهزیستی روان­شناختی در زنان مبتلا به پرخوری عصبی انجام شد. روش پژوهش: روش پژوهش نیمه­آزمایشی با طرح پیش­آزمون-پس­آزمون با گروه گواه و آزمون پیگیری دو ماهه بود. ۳۰ نفر نمونه پژوهشی از جامعه زنان مبتلا به پرخوری عصبی مراجعه کننده در مهر و آبان سال ۹۸ به انجمن پرخوری ایران در شهر تهران به روش در دسترس انتخاب شد و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه جایگزین شدند. یافته­های مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه­ بهزیستی روان­شناختی (ریف و همکاران، ۱۹۸۹) در سه نوبت پیش­آزمون، پس­آزمون و آزمون پیگیری مورد جمع­آوری قرار گرفت و با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ­ها: نتایج نشان داد که گروه درمانی بین فردی بر بهبود بهزیستی روان­شناختی بیماران پرخوری عصبی اثربخش است (۰۰۵/۰≥p).  آزمون بن فرونی نشان داد که این اثر در طول زمان پایدار است. نتیجه گیری: با توجه به اثربخشی گروه درمانی بین فردی بر بهزیستی روان­شناختی پیشنهاد می­شود به منظور از گروه درمانی بین فردی برای زنان مبتلا به پرخوری عصبی استفاده شود.

کلیدواژه ها:

interpersonal group therapy ، psychological well-being ، bulimia nervosa ، women ، گروه درمانی بین فردی ، بهزیستی روانشناختی ، پرخوری عصبی ، زنان