تاثیر شوری بر عملکرد ذرت در مراحل مختلف رشد

افزایش نرخ رشد جمعیت و کاهش منابع آب تجدیدپذیر، منجر به اتخاذ راه کارهایی برای استفاده از منابع آب باکیفیت پایین در بخش کشاورزی شده است. در این تحقیق، آزمایشی به صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک های کاملا تصادفی با اعمال تنش شوری یک و دو مرحله ای در طول دوره رشد ذرت انجام شد. تیمار شوری در چهار سطح؛ (S۱)۵/۱، (S۲)۵/۲، (S۳)۴ و (S۴)۵/۵ دسیزیمنس بر متر و تیمار مراحل رشد شامل تک مرحله؛ (P۱)۴برگی، (P۲) گلدهی، (P۳) شیری شدن دانهها و جفت مرحله؛ P۱P۲، P۱P۳ و P۲P۳، در سه تکرار اجرا شد. در پایان دوره رشد، بیشترین عملکرد ذرت در تیمار P۱S۱ به مقدار ۸/۱۳۶ گرم بر بوته و کمترین آن در تیمار P۲P۳S۴  به مقدار ۷/۴۱ گرم بر بوته بود. تیمارهای P۱P۲ وP۱P۳ با وجود پذیرش دوبار تنش در طول دوره رشد، نسبت به تیمار P۲ و P۳، به طور متوسط ۳۳ و ۱۷ درصد افزایش عملکرد داشت. درحالی که تیمار P۲P۳ نسبت به تیمار P۲ و P۳، ۲/۶ و ۲۳ درصد کاهش عملکرد داشت. نتایج نشان داد که اعمال تنش شوری در مراحل اولیه رشد، ذرت را در مراحل حساس رشد، نسبت به تنش مذکور مقاوم می کند. بنابراین در بهره برداری تلفیقی از منابع آب شور و شیرین، زمان بندی استفاده از آب شور حائز اهمیت خواهد بود.

کلیدواژه ها:

تابع عملکرد ، شوری ، مراحل حساس به شوری ، ذرت