امکان سنجی میزان کاهش شوری آب با استفاده از گیاه آتریپلکس لنتی فورمیس در بستر زئولیت

روش­های متعددی برای نمک­زدایی از آب­شور ارائه شده که می­توان آن­ها را در دو گروه اصلی فرآیند­های غشائی و حرارتی طبقه­بندی نمود. روش­های دیگر نیز برای شوری­زدایی از آب دریا وجود دارد که مهم­ترین آن­ها زیست­پالایی از جمله گیاه­پالایی می­باشد. هالوفیت­ها گیاهانی هستند که قادرند غلظت­هایی از نمک را تحمل کنند که اغلب گیاهان در این شرایط قادر به حیات نیستند. در این پژوهش، از گیاه آتریپلکس لنتی فورمیس به عنوان پالاینده و آب با هدایت­الکتریکی ۰۰۰ ۱۵ میکروزیمنس بر سانتی متر به عنوان آب شور استفاده شد. همچنین برای بررسی تاثیر تعداد بوته در واحد سطح، از ۳ سطح تراکم (بدون گیاه، ۱۲ و۲۴بوته) استفاده شد و نیز فاکتور زمان­ماند در ۴ سطح (۷، ۱۴، ۲۱ و ۲۸ روز) در نظرگرفته شد. آزمایش در دو حالت مختلف (با تراکم و زئولیت، بدون تراکم و بدون زئولیت) و با سه تکرار انجام شد. هدایت­الکتریکی، غلظت یون­های کلسیم، منیزیم، سدیم و کلراید قبل و بعد از تصفیه توسط گیاه اندازه­گیری و درصدهای متوسط کاهش پارامترهای مذکور محاسبه شد. نتایج به­ دست آمده نشان­دهنده آن است که هدایت­الکتریکی مخزن بدون­گیاه (مخزن محتوی زئولیت) ۱/۴ درصد و در تراکم ۱۲ بوته به همراه بستر زئولیت ۴/۱۳ درصد و در تراکم ۲۴ بوته به همراه بستر زئولیت ۹/۱۵ درصد کاهش یافته است. همچنین یون­های کلسیم، منیزیم، سدیم، کلراید به ترتیب ۹/۳۵، ۲۵، ۱۸و۹/۱۶درصد کاهش یافت.

کلیدواژه ها:

شوری زدایی ، هالوفیت ، زئولیت ، آتریپلکس ، آب های شور