فضاهای آموزشی مناسب برای کودکان مبتلا به اتیسم

با توجه به اینکه افراد با بیماری های خاص محدودیت های خاص خود را دارند، همگام با تامین خدمات و فرآیند درمان آنها دانش معماری و شهرسازی نیز بایستی در راستای شناخت مشکلات و ارائه خدمات به این افراد تلاش نماید. همزمان با تامین محیطی ایمن و کارا برای این افراد معماری و شهرسازی به عنوان ابزارهای تامین کیفیت محیط انسانساخت در راستای بهبود کیفیت زیست و تامین رفاه کلیه گروه های اجتماعی (سنی، جنسی، حرکتی و ...) می توانند به عنوان مکمل فرآیند درمان و آموزش افراد و بیماران با نیازهای خاص (به طور خاص در این پژوهش کودکان ۲ تا ۱۰ ساله مبتلا به اتیسم) عمل نماید. پژوهش حاضر با پیش فرض قرارد دادن این اصل (تامین کیفیت های مورد نیاز در راستای نیازهای کودکان مبتلا به اتیسم در راستای رفع مشکلات و ارتقای عملکرد آموزش و درمان با استفاده از کیفیت های محیطی و کالبدی) تلاش نموده است نسبت به نیازهای کودکان اتیسم را شناسایی کند و با توجه به این اصول اقدام به تدوین اصول طراحی فضاهای آموزش مورد نیاز آنها نماید. روش تحقیق این پژوهش توصیفی-تحلیلی بوده و داده های پژوهش با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و مطالعات میدانی و مصاحبه به دست آمده است. نتایج نشان می دهد فضاهای آموزشی و توان بخشی برای کودکان اوتیسم باید دارای پتانسیل- های لازم بر پایه شناخت ویژگی های روحی، روانی و رشد آنها بوده و از فضاهای متنوعی با فابلیت تغییر برخوردار باشد و استفاده از نور غیرمستقیم ،رنگهای ملایم و شکل های متنوع بدون تکرار در طراحی فضاهای داخلی و خارجی برای آرامش ذهن کودک اوتیسم ضرورت دارد.

کلیدواژه ها:

اتیسم ، معماری ، فضای آموزشی