طراحی خانه براساس الگوهای اسلامی

از اواسط دوره ی قاجار و رویارویی درباریان، ثروتمندان و قشر تحصیل کرده ایران با تمدن غرب، نوعی احساس عقب افتادگی، آشفتگی و ضعف در متجددین و بدنه ی جامعه شکل گرفت که به شکل گیری دارالفنون، استخدام مستشاران غربی در اداره ی کشور و جنبش مشروطه در اواخر دور ی قاجار ختم شد و در دوران پهلوی با اصلاحات عمده ی صنعتی، آموزشی،حمل و نقل ،شهرسازی، معماری و ... ادامه یافت. این تغییرات سبب فاصله گرفتن معماری ساختمان های حکومتی و خانه ها از الگوی حیاط مرکزی، هویت ایرانی و اسلامی، به فراموشی سپردن الگوهای حیاط مرکزی و رعایت حریم اندرونی و بیرونی و حرکت به سمت خیابان های متقاطع و خانه هایی با حیاط آفتاب گیر و رو به خیابان گشت و رفته رفته تمام کاربری های خانه های گذشته تغییر کرد. در این پژوهش سعی شده که ابتدا توضیح مختصری از مفهوم سکونت ارائه شود و سپس هویت فرهنگی جامعه ایران در گذشته و دوره معاصر و ویژگی های معماری و اقلیمی خانه های قدیمی بررسی شده و پارامترهایی برای طراحی خانه ها و مجتمع های مسکونی امروزی با توجه به هویت ایرانی و اسلامی جامعه استخراج و در نهایت طرح یک مجتمع مسکونی بر اساس این پارامتر ها ارائه شده است .

کلیدواژه ها:

سکونت ، مسکن ، هویت ، فرهنگی ایرانی ، فرهنگ اسلامی ، خانه