بررسی روش شناختی مطالعات آینده پژوهی فناوری خودروهای خودگردان برای ایجاد شهر هوشمند

هوشمندسازی مدیریت شهری بدون در نظر گرفتن نقش خودروها و وسائل نقلیه در آن، هدفی دست نیافتنی می باشد. خودروها به عنوان یکی از تاثیرگذارترین ارکان در وضعیت محیط زیست شهری، ترافیک، ظاهر شهر، گردشگری و اقتصاد شهر باید در شهرهای آینده، خود هوشمند باشند تا بتوانند در هوشمندسازی مدیریت شهری نقش قابل قبولی بازی کنند. با اینکه فناوری خودروهای خودگردان سابقه ای قدیمی دارد اما هنوز ابعاد ناشناخته ای می توان برای آنها کشف کرد. وجود مشکلات متعدد در ساختار مدیریت سیستم های شهری نشان می دهد موقعیت مساله دار و بحران های بالقوه ای وجود دارد. مواردی نظیر آشفتگی شهری ناشی از ترافیک های عمده و شلوغی کلان شهرهای دنیا و گسترش هر روزه آن و همچنین بی امنیتی انسانها در سفرهای درون شهری و برون شهری و میل به راحتی و امنیت، نمونه هایی از علائم نشان دهنده موقعیت بحرانی در مدیریت سیستم های شهری است. لذا جهل نسبت به آینده فناوری خودروهای خودگردان، مدیران شهری در مدیریت شهرهای آینده را قطعا درگیر چالش و بحران خواهد کرد. در این تحقیق با مطالعه آینده این فناوری و نقش آن در مدیریت شهرهای هوشمند آینده خواهیم فهمیم تا حدود سال ۲۰۳۰ سطح بلوغ این فناوری به جایی خواهد رسید که مشکلات متعددی در مدیریت فعلی شهرها نظیر ترافیک و ایمنی را مرتفع خواهد نمود. در پژوهش حاضر تلاش خواهد شد با مرور پژوهش های گذشته و تحلیل آنها و مطالعه روندها در گذشته و بررسی نقشه راه خودروهای خودگردان و خودران، روشهای آینده نگاری بکارگرفته شده در مورد این فناوری را در پژوهش های گذشته شناسایی کنیم و به تحلیل آن بپردازیم. در این مقاله با روش مرور سیستماتیک و شیوه فراروش و فراترکیب، با مطالعه و بررسی مطالعه گذشته و شناخت روش های بکار رفته در آینده نگاری خودروهای خودگردان، به تحلیل این روش ها خواهیم پرداخت. هدف از این پژوهش با مرور مطالعات آینده پژوهی در گذشته، توصیف و پیش بینی فناوری خودروهای خودگردان است. عدم آگاهی دقیق از این فناوری نوظهور در آینده ما را درگیر غافلگیری در مدیریت شهرهای آینده می نماید و عدم توجه به این فناوری منجر به سردرگمی و آشفتگی در وضع قوانین و ادای حقوق شهروندی در شهرهای آینده خواهد شد.

کلیدواژه ها:

شهر هوشمند ، خودروی خودگردان ، آینده پژوهی ، فراروش